Dag 9

10 juli – Brescia-Modena

175 km-669 Hm – 7.51 uur.

Gisterenavond, alvorens te gaan eten, eerst nog een wandeling gemaakt, om daarna te genieten van een lekkere Italiaanse Pizza en de warmte. De temperatuur wees toen nog liefst 31 graden.

De airco in de kamer leverde uitstekend werk.

Ik vertrok vandaag voor de eerste maal om 8 uur. In het begin terug langs grote banen met ronde punten en het valt wel op dat er, weinig huizen met de Italiaanse vlag versierd zijn.

Er waren veel lange banen bij en later op de dag bewonderde ik de vele wijngaarden.

Ik zette mijn fiets op cruise controle en pedaleren was de boodschap.

Ik geraakte bij het passeren door een stad in de problemen. Ik dacht eerst dat vele bestuurders mij herkenden, gezien er vele claxoneerden, maar het was, niet van de poes.

Een wielertoerist klaagt nooit aan de toog, maar bij een hitte van 34 graden, was dat toch een beetje van het goede teveel

Gelukkig kon ik mij verfrissen bij de waterpompen aan de vele maisvelden.

Uiteindelijk geraakte ik toe aan ons hotel, tot op heden het mooiste.

Voor het avondeten stapten we terug in een luxueuse pizzeria binnen, gelegen in een leuke omgeving.

Ik begin al uit te kijken naar Rome, nog 4 ritten met ongeveer 450 km.

Ik vind het wel een beetje jammer dat er onderweg niets te bespeuren valt van een pelgrimstocht.

Drie jaar terug naar Compostella, kwamen wij vele pelgrims tegen, met vele wegwijzers en de nog af te leggen km.

Niet getreurd, we zullen de kms zelf wel aftellen.

Rome is in zicht.

Dag 8

9 juli – Varenna-Brescia

109 km – 592 Hm- Duur 5.23 uur

De zeer symphatieke uitbaatster B&B Orange, bezorgde ons een heerlijk ontbijt, ja zelfs met pannekoeken.

Bij mijn vertrek, in het zonnetje, kon ik nog enkele km genieten van het Comomeer, richting Lecco.

Daarna fietste ik wel een 20 tal km op een grote baan, die sterk geleek op een autoweg, doch gezien er niemand claxoneerde, was ik goed bezig.

Daarna fietste ik naar Bergamo en daar was het echt zoeken naar de juiste weg, via een fietspad, die vol liep met voetgangers.

Het was slalommen, met de remmen in de hand. Dat duurde ongeveer een drietal km.

Toen ik het bord Brescia 50 Km voorbijreed, zat ik bijna halfweg. Deze maal was het een gewone rijbaan, met enorm veel ronde punten, waar ik altijd rechtdoor diende te fietsen.

Op een gegeven moment kwam ik een bron met drinkbaar water tegen, waar ik niet kon voorbijrijden. De temperatuur wees op 27 gr en de verfrissing kwam goed van pas.

De laatste 5 km was via een industriezone en was blij dat ik toewas, want de hitte speelde voor de eerste maal parten.

Een goede koude douche maakte veel goed.

De rit verliep zeer goed vandaag, maar met 1 probleempje, gezien er op mijn weg, een marktdag was, met verkeersomleiding, wegens werken.

Deze morgen vernamen we op de tv, dat de Paus, nog een week in de kliniek moet verblijven na een operatie, dus op het Vaticaanplein, zullen we hem ook moeten missen.

Vanaf morgen mogen we echt beginnen aftellen, nog 5 etappes en 600 km scheiden ons van ons doel.

Ik wil langs deze weg ook de 2 kampioenen Renzo en Guido, gelukwensen met hun verjaardag en hopelijk hebben ze de Keizer niet vergeten, bij zijn terugkomst.

Dag 7

8 juli – 101 km – 1200 Hm

Splugen – Varenna

Ondanks de vermoeidheid, werd het een kort nachtje, door de hevige regenval met gedonder.

Na het stevig ontbijt en aankoop van souvenirs, zouden we Zwitserland verlaten, via de Splugerpas, 10 km met een stijging van 9 %.

Boven aan de top, bereikten we de grens met Italië en deed ons wielerhart een beetje sneller slaan.

Na 30 km werden we terug geconfronteerd met wegeniswerken en na een daling van 3km, werd ik door een strenge arbeider teruggestuurd. Ik geraakte een beetje het Noorden kwijt en na wat rond te rijden en info in te winnen, stopte plots begeleider Luc ter mijner hoogte, met als besluit dat toeval niet bestaat.

Ik fietste door veel tunnels, welke geen verlichting hadden en was telkens blij dat ik er door was.

Onderweg passeerde ik ook nog een weg, met de naam van een Paus, wat een enorme opsteker was.

Uiteindelijk kwamen we aan in Varenne, gelegen aan het Comomeer.

We werden er te woord gestaan door een zeer vriendelijke dame, dewelke zelfs mijn handbagage op haar rug meenam.

Luc was dan ook zeer bereidwillig bij het opmaken van de bedden.

Terwijl we naar de ronde keken, werd het plots donker met een hevig onweer met gedonder en bliksem

Niet te geloven hoeveel regen we al hebben meegemaakt..

Straks als het beter is, een Italiaan gaan opzoeken, om ons buikje te vullen.

N’a 7 dagen zitten we in Italië en begint ons doel te naderen.

Nog 6 etappes te gaan 😊😊😊

Arbon – Splugen

7 juli – 167 km – 1623 Hm

Miserie, miserie, miserie, zou Fernand Costermans zeggen, wat een klote dag.

Het romantisch kerkje naast ons hotel, kreeg ‘ s morgens, een negatieve respons.

Om het kwartier, liet het ons weten en horen hoe laat het was.

Na 8 km reeds de eerste wegeniswerken en bij het dwarsen van tramrails, sleepte mijn achterwiel en deed de keizer een knieval.

Gelukkig zonder erg en zonder schade.

Bij de volgende werken, riep een arbeider mij na, in een Zwitserse colère.

Ik deed of ik hem niet verstond en reed wat rapper richting Rome.

De weg naar Splugen, bestond meestal uit lange paden, stegen, veel ronde punten, langs de Rijn.

Van bij de start,tot het einde was er regen, hevige regen en motregen, wat de rijbaan bijzonder gevaarlijk maakte.

Ondertussen ook geflirt met de Republiek Oostenrijk.

Ik fietste ook een 15 km in het bos, bestaande uit gravelwegen, zowel hevig bergop als bergaf en in het steilste deel, was het onverantwoord en stapte ik een honderdtal naar de top

Het ware beter en veiliger geweest met een mountainbike.

Op 27 km van het einde, dook plots begeleider Luc met zijn wagen op en dat gaf me terug energie voor het verdere verloop, met doortochten van tunnels, serieuze wegeniswerken en op het laatste een beklimming van 10 km, in de hevige regen.

Als geschenk kreeg ik nog een tweetal km kasseien voorgeschoteld, wat mij deed denken aan René, dewelke zeker en vast zou gevloekt hebben.

Het was vandaag een rit, met de meeste Hm en zijn ondertussen over de helft van het aantal te rijden km.

Een warme douche en een spaghetti, deed ons terug bekomen, van een onvergetelijke rit.

Morgen begeven we ons richting Italie.

Siamo arrivendo😊😊

Rit 6

😊

Dag 5

August – Arbon

6 juli – 8.58 uur-188 km-1550 Hm

De nacht goed doorgebracht, in aparte kamers en toen ik het ticket nog eens nakeek van ons eten gisteren, was ik direct klaarwakker, 5 Euro voor een coca. Daar heb je bij Michel al een Orval met nootjes voor.

Het ontbijt was zeer ruim en goed, met vele soorten beleg en toen ik de B&B verliet, had ik het wel een beetje moeilijk. Wat een vriendelijke en aktieve vrouw, 82 jaar, zodoende dat ik het niet kon laten haar een stevige knuffel te geven en zij deed mij terug denken aan mijn moeder zaliger.

Op papier de langste dag vandaag, met in de voormiddag droog weer met af en toe wat zonneschijn, doch de laatste 2 uren van de rit, terug malse regen

Het waren meestal landelijke baantjes en wegen met kiezelsteentjes en veel ronde punten, wat toch moeilijk fietsen was en gevaarlijk.

Terug geconfronteerd met plaatselijke werken, maar ben overal doorgemaakt, cyclocross, fiets op de schouder. Regelmatig eens gestopt om sfeerbeelden te nemen van de natuur en gebouwen.

Een waterbak met fris lopend water, deed mij herleven

De rit was langs Zürich en Winterthur, om te eindigen in de mooie haven, met veel bloemen, van Arbon

Gezien we ’s middags niets hadden gegeten, hadden Luc en ik reuzehonger en een pizza Hawaï maakte veel goed.

Morgen al de derde en laatste dag door Zwitserland en hopelijk eens zonder regen.

Dag 4

Obernai – Bettingen Zwitserland

158 km – 869 Hm – 7.39 uur

De hemel zag er nog altijd bewolkt uit, bij het nemen van het ontbijt.

Gezien het minder goede weer, konden we spijtig genoeg geen duikje doen in het zwembad. Vandaag verlaten we Frankrijk en fietsen we richting Zwitserland.

In de voormiddag, wind op kop, met motregen, voldoende om mijn leesbrilletje nat te maken.

Ik mocht een ganse tijd via een steeg, naast de Rijn fietsen, met mooie beelden toen ik voor de grens, mijn broodje kon opeten.

Dit was op een herdenkingsplaats van Combats de la Hardt, toen ik er een Duits meisje ontmoette en we een leuk gesprek hadden. Het was ook een wielertoeriste, dewelke een aanhangwagen meehad, met een tent, om te slapen, toch liever in een hotel, mijn gedacht.

Uiteindelijk fietste ik zonder problemen de grens over, alsook Luc met zijn wagen.

Op 5 km van onze B & B, kwam ik voor de eerste maal een omleiding tegen, wat niet verliep naar wens. Ik stelde de vraag waar ik was, toen ik te horen kreeg dat ik in Duitsland was, in Weil am Rhein.

Ik nam contact met taxi Luc, dewelke mij veilig thuisbracht.

We werden er te woord door de 82 j verantwoordelijke, die bijzonder lief en bereid was, om mijn koerskledij te wassen.

Onze vierde dag werd afgerond met een lekker stukje eten.

Morgen fietsen we verder, in de prachtige streek van La Suisse, hopelijk zonder regen en omleidingen.

Rit 3

4 juli

Metz – Obernai 188 km 1431 Hm

Incroyable mais vrai. Na het doven van de bougie, aan 1 stuk geslapen tot 6.15 uur en absoluut niet wakker geworden..

De Franse Sabine kreeg gelijk na het voorspellen van een slechte dag.

De rit begon met wat regen met tussenpauzen en gekruid met een marmiet hagel. Na de middag was er zonneschijn en konden wij genieten van een lekkere Franse pudding in Vallee des Eclusiers in Arzviller. Ondertussen was ik ook al een ooievaarsasiel voorbijgereden, met op iedere paal een nest met jongen.

Toen ik vertrok, was ik nog maar 10 min weg, toen het plots begon hevig te waaien, het werd donker, met veel gedonder en bliksem. Ik bleef een uurtje schuilen aan een kleine chalet, doch na 1 uur besloot ik van verder te fietsen, met de gekende gevolgen.

Het ergste moest nog komen, wel in droog weer, geraakte ik wat verdwaald en deed een bijkomende lus van 23 km

Na een verfrissende en deugddoende douche, smaakte een Italiaanse schotel ons zeer goed in Obernai.

Bij thuiskomst waste Luc nog op grootmoeders wijze mijn kledij, wat een begeleider.

Om de dag volledig slecht af te ronden, was er dan nog geen WiFi. Miljaar.

We verlaten Frankrijk en begeven ons naar Zwitserland. Hopelijk beter weer.

(KINDERKAARTEN 9 EURO AAN DE KASSA)

Onder het motto, de eenzame fietser, werd deze morgen emotioneel afscheid genomen van de familie en Spike de hond, na terug een super ontbijt, met verse en zelfgemaakte producten.

We verlieten onze B & B, waarin Dirk Frimaut nog woonachtig was.

In de voormiddag deed ik een rit van 110 km en diende op een gegeven moment mijn Rome hart te volgen, bij het zien van een afslag naar Orval.

Het was al 14 uur, toen we in Frankrijk een croque monsieur naar binnen speelden.

De resterende 3.30 uur, maakte ik mijn tweede rit af naar Metz en was minder lastig dan de voormiddag.

Uiteindelijk klopte mijn GPS af op 185 km in 8. 43 uur.Gisteren een stijging van 2023 Hm, vandaag 1801 Hm.

Het valt wel op in Frankrijk dat er weinig fietspaden zijn en de voertuigen dicht bij u voorbijrijden.

Waar ik toch wel schrik van had, van aan te komen in het centrum van Metz, met toeterende wagens en stinkende motors, moest ik toch wel schrikken, van de laatste 20 km, die liepen via een jaagpad, langs water, parken en spelende kinderen.

Deze avond, genoten we van een voedzaam avondmaal bij Rapido food en gaan begeleider Luc en ikzelf, de resterende 2 weken, de kamer delen.

Morgen onze laatste dag in Frankrijk en hopelijk geen voorspelde regen.

Dagelijks zal ik het verslag posten van onze keizer die wij veel duwtjes in de rug zullen geven voor zijn uitdagende trip naar Rome. Veel succes! Wim

Met de Rode duivels in de achtergrond, maak ik het verslag van onze eerste etappe naar Gedinne, 158 km. Ik wil nogmaals iedereen, maar dan ook iedereen bedanken, voor de steun en aanwezigheid bij het vertrek aan ons lokaal, waar we een stevig ontbijt kregen voorgeschoteld door Marleen en Michel. Voor de start, werden de meerijdende leden gezegend door diaken Bart en na een minuut stilte, voor de overleden familieleden en kennissen, maar in het bijzonder voor Gisele, de mama van Zita, die spijtig genoeg moest afhaken, werd het startschot gegeven. Het prachtige weer, zorgde voor een ideale start en na 60 km kwam een einde aan de begeleiding, door 10 leden van WTC Elst, wat voor mij een enorme opsteker was. Thx boys. Ondertussen vernamen we, dat een opgenomen interview, werd uitgezonden op radio VRT 2, een eer en enorme motivator. Het verdere verloop van de rit, verliep naar wens, onder begeleiding van mijn familie, Spike de hond en natuurlijk onze Luc, die onmiddellijk bij mijn aankomst, mijn stalen ros, onder handen nam. Bij de lekkere avondlunch, werden veel momenten nog eens nagekaart en hierbij was iedereen voldaan en bijzonder gelukkig, met de steun die we vandaag mochten ontvangen. Morgen steken we de grens over, alleen nog met Luc en zetten we onze tocht naar Rome verder, met een spijtig verlies van onze landgenoten. Viva la France, on arrive.