Rit 12

13 juli – Siena – Bolsena

118 km-1434 Hm-5.24 uur.

Toch wil ik nog eens bijzonder mijn begeleider Luc bedanken, om mij zo bij te staan, met het wassen en drogen van de fietskledij en onderhoud fiets voor elke rit.

Het was terug een voedzaam ontbijt, het zag er wel regenachtig uit, doch ik bleef gespaard van de regen.

Er was veel veel wind en die speelde toch wel een hoofdrol vandaag. Gans de dag wind op kop, met uitzondering van de laatste 7 km en dat gaf wel een zalig gevoel.

De eerste 20 km waren plat en langs de grote baan SS2, met om de km de vermelding, hoeveel km ik van Rome

verwijderd was, echt een motivator.

Gezien ik vandaag geen tf contact had met Luc, was dat wel een probleem.

Ongelooflijk maar waar, op het moment dat ik na 55 km wilde stoppen om de benen eens te strekken, herkende ik de toeter van zijn wagen. Vlug nog een bidon gevuld en een appeltje tegen de dorst, gaf mij vleugels. Dit was nodig want er volgde een beklimming van een tiental km.

Tijdens het fietsen, bemerkte ik vooral velden met zonnebloemen, maar vooral veel korenvelden.

Onderweg bemerkte ik ook de wandelpaden van de wandelende pelgrims , maar ben er slechts 2 tegengekomen. Het einde van de rit naderde en toen ik de baan afsloeg van ons hotel, keek ik met bewondering naar het 4 sterrenhotel, met 2 leeuwen voor de deur en daarna met een contente Keizer.

Een mooie kamer met 3 één persoonsbedden en voor de laatste keer werd mijn veloke ondergebracht in een garage, om te bekomen.

Na het bekijken van de ronde en een verfrissende douche, werd een uitstap gedaan, naar de enige winkelstraat, met tal van Pizzeria en wij verkozen een spaghetti en of hij ons smaakte.

Nadien nog, ja weeral een crème en een wandeling langs het meer.

We hadden al het belangrijkste gezien van Bolsena en kijken nu vooral uit naar morgen, de laatste 115 kms naar het zo uitgekookte Rome, om het veloke in de lucht te mogen steken, na 1880 km en 17.150 Hm.

Tot op heden, buiten de kleine uitschuiver met val, nog geen mankement aan de fiets gehad, of crevaison en daar zit onze Luc wel voor veel tussen, alvast een dikke Erwetegemse pluim.

Ben oprecht tevreden van de steun en beleving dewelke ik krijg van het thuisfront, waarvoor mijn gemeende dank.

Nu straks gaan slapen en niet dromen van Rome, de hoofdstad van Italië, maat wel in levende lijve berijden met mijne Pinarello.

Ciao en tot morgen beste familie, wielervrienden en kennissen en Spike de hond.

😀😀😀