De slotrit van 104km bracht ons van Oisterwijk (Nl) door de regen maar met een warm hart naar Antwerpen.
Droog in Nederland gestart, buien vanaf België. Maar ons optimisme en doorzettingsvermogen leden er niet onder. Moe en voldaan!
Een welgemeende dankjewel aan onze families & vrienden voor de steun en aanmoedigingen!
Dag 3 van de 4:
Arnhem – Oisterwijk, goed voor 105km.
Een ritje afgewaaide takken en regenwolken ontwijken. Dat laatste is goed gelukt tot 10km voor de aankomst 🌧
Ook de wind was van de partij maar meestal uit de verkeerde richting 💨💨💨. We waren speelbal van de wind op de dijken! Sommigen onder ons hebben zich overklast als ‘beuker’ van dienst!!
En de 2 lekke banden konden ook de pret niet bederven.
Groetjes, Els, Griet en Karo
De tweede dag van ons avontuur was terug een schitterende dag met een zeer bijzonder weer fenomeen, nl zonder regen en met veel zon.
We hebben terug mogen rijden op bijzonder mooie Nederlandse wegen, op de route zijn we ook door een evenement gereden ivm de wereldoorlogen. Karo had onderweg wat problemen met haar fiets, maar werd snel geholpen door Frank’s fietsenwinkel te Heelsum.
Bij aankomst aan ons hotel in Arnhem hadden we maar 93 km dus hebben we er maar een extra lusje bij gedaan.
Na een lekker avondmaal gaan we nu rustig naar de kamer.
Op naar morgen, grtjs aan iedereen van ons 3
Dag 1 met vertrek in Heerenveen goed verlopen.
Droog weer gehad, vlot gereden. We hebben de buien kunnen ontwijken 😁. We zitten nu in Epe. Onze Bende van de Fiets heeft meer dan 11000 euro ingezameld!
Een grote bijdrage door onze snoepjesactie!
Dankjewel iedereen!
Hopelijk morgen weer droog en veilig!
Groetjes, Griet, Els en Karo
Ikzelf, René initiatiefnemer van de bedevaart naar Compostela en Fatima zou graag een woordje van dank richten aan allen die er rechtstreeks en onrechtstreeks bij betrokken waren, want zonder hun steun was het niks geworden.
Omringt door ons vast team, Eric voortrekker en dagelijkse verslaggever.
De meest volleerde organisators en begeleiders, Rita en Alex, onze voorzitter Wim, die jullie dagelijks op de hoogte hield van het reilen en zeilen van de tocht. Ook de mentale steun van Jenny en Lieve, de aanmoedigingen met telefoontjes van vrienden waren opstekers van formaat die ons veel deugd heeft gedaan en ons de moed gaven om verder te doen tot op het einde ( bij mij was het een paar keer nodig)
Ik ga dan ook eerlijk toegeven dat het soms te zwaar was, ttz dagritten die te lang en te zwaar waren, teleurstellende resultaten van onze Gps die dikwijls in het honderd liep met als gevolg weg kwijt, die dan ook te blijven zoeken mits geklaag, gevloek ( wat normaal niet is toegelaten op een bedevaart) maar ook gebeden en bedankt dat het goed kwam. Ik wil hierbij voegen dat het ook het uzelf bloot legt; men komt zichzelf tegen,u pijn doen,men kan ontzettend veel nadenken, uw grenzen verleggen en zeker doorhebben wat men kan en mag.Het was een fantastische belevenis met het resultaat ,dat u s’avonds gaat slapen, doodmoe maar met een gevoel van voldoening en dankbaarheid . De geest van de peligrino.
Hierbij neem ik dan ook afscheid met een goed gevoel.
Het ga jullie allen goed en ben ook niet vergeten voor jullie allen een kaarsje te laten branden in Compostela en Fatima.
Buen Camino
11/09/2022 Rit 15 Aveiro – Fatima 141 km 1207 hm
De rit van vandaag leek in het begin biljartvlak en bijgevolg wat minder aangenaam. Niet goed voor de rug in altijd diezelfde houding. Het was kilometers afmalen. Naar het einde toe toch wel reliëf en nog bijzonder lastig de laatste 45 km. Ja daar zal wat meer melkzuurvorming geweest zijn. Temperatuur vandaag maximaal 36 graden.
Onderweg waren we getuige van grote hoeveelheden vuil langs de weg. Zo’n mooi land, maar met het milieu laat het in deze streek te wensen over.
In Fatima aangekomen, stonden Rita en Alex, ons op te wachten. Er klonk applaus van hen. Yes we hebben het gehaald. En juist bij een terras.
Twee big beers werden in een mum van tijd naar binnen gewerkt. Nadien nog een bezoek aan het kathedraal, weliswaar niet zo indrukwekkend als in Compostella, in koerstenue. Het commerciële is in Fatima toch wel wat minder vonden we. Na ons bezoek ging het richting B&B in Minde. Een typisch Portugese woning en ingericht volgens de stijl hier. We werden er in de watten gelegd. Op onze overwinning hebben we ’s avonds toch nog enkele pinten naar binnen gekapt. Goed dat het erop zit, want morgen slecht weer. Voor ons wordt het een lange autorit naar huis.
Remco wint de Vuelta. Wij onze tour Brakel-Compostella-Fatima. Na 2472 km en 22139 hoogtemeters zijn we erin geslaagd om ons doel te bereiken.
En slechts één rustdag.
Gedaan met zalfjes smeren ter voorkoming van oververhitte voeten, openliggend achterwerk, verbrande huid. Gedaan met telkens opnieuw installeren voor een nieuwe overnachting en ’s morgens opnieuw alles de valies weer in.
Het is een onderneming waar veel voorbereiding is aan voorafgegaan. Dan eerst en vooral een dikke pluim op de hoed voor initiatiefnemer René, die er enorm veel energie heeft ingestoken. Met mij en onze begeleiders diverse samenkomsten gehad om alles verder tot in de puntjes uit te werken.
Onderweg werd er soms wel eens gejammerd en gevloekt. Wegen waren niet altijd zoals we het wilden. Soms dingen moeten corrigeren onderweg. Toch wat pech gehad ook. Maar ja deze hindernissen zullen er bij een bedevaarder bij horen zeker. Zo’n traject kan je niet gaan verkennen he.
En dan ontstaan, moeten we toegeven, bepaalde stressmomentjes met uitlatingen die ietsje scherper werden. Maar dat moet je dan met gezond verstand oplossen. En dat deden we dan ook.
Door het feit dat het aantal kilometers iedere dag hoog lag, was er niet zoveel tijd meer om veel extra’s te doen. We moesten jullie ook op de hoogte houden nietwaar.
Hopelijk was het ook een beetje leuk om ons te volgen via onze Live Track.
René en ik danken jullie voor jullie steun en attenties.
Tot misschien een volgende uitdaging.
10/09/2022 Rit 14 Viana do Costelo – Aveiro 154 km 1046 hm
Na een ontbijt, dat toch wel wat weinig was, zeker voor ons die de calorieën meer dan nodig hebben, startten wij onze voorlaatste rit. Het rare vandaag was dat we slechts 2 banen moesten nemen. Een N13 en een N109. Wel eens een ommetje gemaakt tot aan de zee.
Wat ons opviel was, dat hier ook veel wielertoeristen rondrijden in het weekend. Dus ’t is niet alleen bij ons. En zo te zien aan hun rijden waren het ook geen sukkelaars. Er zat snee op.
We hadden wel een beetje schrik in en om Porto. Maar al bij al goed doorheen geraakt. De mevrouw van google maps hielp ons daarbij perfect.
Porto heeft een aantal bruggen over de rivier de Douro. 2 daarvan konden we zien: Ponte Dom Luis I en Ponte Maria Pia. Gustav Eifel zou één van die bruggen ontworpen hebben. Toch wel symbolen van de stad Porto. Langs de kustlijn vielen ons dan weer de mooie vakantiehuizen op.
Opnieuw reden we over een paar kasseistroken. Ook de andere wegen zijn hier meestal in zeer slechte staat. Het is uitkijken geblazen waar je rijdt. Met de westelijke zeewind ging het in volle vaart richting Aveiro. Moe maar voldaan zijn we er opnieuw geraakt.
Morgen onze laatste rit tot Fatima.
09/09/2022 Rit 13 Santiago de Compostella – Viana do Castelo 178 km 1880 hm
Onze rustdag heeft ons echt deugd gedaan. De batterijen zijn weer “opgeladen”. De dag hebben wij goed kunnen invullen. Het was nu eens met de auto van Alex en Rita weg gaan. Een mooie uitstap naar het einde van de wereld in Finisterre. Vele pelgrims laten daar iets achter. Bv stuk kledij. Bij onze aankomst daar zat de lucht potdicht door de mist.
Gelukkig na een paar uur volledig open hemel en zon en konden we de zee en mooie rotskliffen vanop de heuvel van het schiereiland bewonderen. De namiddag werd aan bezoek aan Compostella zelf. En als echte bedevaarder sloten we de dag af met een viering in het imposante kathedraal. Het slingerende groot wierookvat dat praktisch tot aan het plafond vloog was een attractie. We hebben niet vergeten van een kaars aan te steken voor jullie.
Na de rustdag was het afwachten hoe de benen gingen aanvoelen. Maar uiteindelijk viel het bij René en mij goed mee.
Na enkele kilometers ging het vanuit de drukke stad vlug over naar de mooie natuur, waar het slingeren was door het landschap van Galicië. Het venijn zat hem nu niet in de staart maar wel bij het beging van de rit.
Onze benen deden wel even pijn. Na een 90-tal kilometer was het ergste voorbij. Nu ging het richting grens Spanje en Portugal. Al het derde land dat we aandoen zeg. Niet alleen in Vlaanderen en in Parijs-Roubaix zijn er kasseien, maar in Portugal doken die ook op. Niet René zijn geliefkoosd terrein. Na nog een aantal kilometers, was het afdalen via de kustdorpen naar ons hotel.
Misschien toch nog even het vermelden waard zijn de speciale begraafplaatsen met hun grote graftombes, die hier opvallen.
Nu op zoek gaan naar de lekker sardienen, waarvoor deze streek is gekend. Die moeten we toch eens hebben gesmuld.
Tot de volgende.
Rit 12 Triacastela – Santiago de Compostella 145 km 2241 hm
Wat zeggen ze altijd: in Spanje overal en altijd zon. Vergeet het maar.
Ook frisjes en regen.
Vandaag was het de laatste afstand die we moesten doen naar ons eerste doel. Rit zonder noemenswaardige problemen. We trokken verder door Galicië. Toch weer een rit met 15 hellingen.
Onderweg een sliert van stappers. Toch ook wel indrukwekkend. Er wordt elkaar een bueno Camino toegeroepen. Dus ook een beetje elkaar aanmoedigen.
Ons eindpunt van vandaag was op het grote plein met zijn geweldig kathedraal. Een verzameling van veel mensen, bedevaarders en andere toeristen. Jacobus heeft ons goed ontvangen. We gingen onmiddellijk naar de dienst die instaat voor de uitreiking van certificaten en diploma’s.
In ons hotel werd lekker gegeten en enen gedronken op onze overwinning.
Morgen wordt het alvast een bezoekje aan de stad en naar het einde van de wereld, namelijk de zee. M.a.w. genieten van een welverdiende rustdag na 12 fietsdagen. De renners in Tour en Vuelta hebben al een rustdag na
3 dagen. Hopelijk kunnen we wat langer slapen.
Tot nu toe 2004 km 18006 hm afgelegd.
Groeten.
