WTC Elst viert 40ste verjaardag en kampioenen van het seizoen met ludieke slotrit _ Foto _ hln.be

Na de werkvergadering van gisterenavond, besloten de Mallorcaboys, na een intensieve en geslaagde fietsweek, met toch tal van moeilijke klimmomenten, om de laatste fietsdag iets rustiger aan te doen.

Gezien Jo verkoos om een wandeling te maken en een boek te lezen, in deze prachtige omgeving, vertrokken we met ons drie, om onze sponser de 3 advocaten, alsnog een beetje eer aan te doen.

Het was terug zeer warm weer, 30 gr en fietsten we langs de kust naar de haven van Palma.

Het was toch wel eventjes slikken, van de rijkdom aan boten, dewelke daar aan de haven lag vastgeankerd.

De rit zelf bedroeg 30 km, zodat we juist aan 600 km kwamen, dewelke we hadden afgelegd, tijdens ons verblijf in Mallorca.

Op papier stond vermeld een fietsvakantie, maar daar heb ik niet veel van gemerkt.

Bij onze terugweg konden wij de wandelende Jo heropvissen en deden we langs het warme water, op het strand, een lange wandeling.

Na de wandeling, was ik wel een beetje verstrooid en merkte ik niet eens, dat ik mijn schoenen verkeerd had aangedaan, oud worden.

Vervolgens leverden wij met pijn in ons hart, onze gehuurde fiets af en dwaalden we nog even af, voor ons laatste avondmaal, in een Belgisch cafeetje.

Na het avondeten werden de laatste afspraken gemaakt om de terugreis vlot te laten verlopen.

Na deze prachtige en geslaagde fietsweek, wil ik toch nog een laatste nabeschouwing maken.

Ik wil Arvid en Jo nogmaals bedanken, voor de inspanningen dewelke ze hebben geleverd, om dit alles vlekkeloos te laten verlopen.

Willi en ikzelf, vertrokken elke dag in een zetel en dienden enkel te trappers rond te krijgen en op tijd iets te eten en te drinken.

We hadden dan nog de luxe dat Jo perfect de Spaanse taal machtig was, wat zeker een meerwaarde was.

Wat betreft het sportief gedeelte, hebben we geprobeerd Rambo Arvid het koersen zuur te maken, doch hij kreeg enkel het zuur in zijn mond, maar niet in zijn sterke stampers, een sterke beer.

Hij was op alle gebied de betere, chapeau.

De prijs van de strijdlust ging naar Willi, die met zijn pijnlijke schouder niet wou onderdoen en bewees dat hij over een sterkte wilskracht beschikt.

Soms moesten we wel bij de pinken zijn, want voor een grap was hij steeds te vinden.

Jo heeft meer dan zijn deel van het kopwerk gedaan, doch de opeenvolging van de zware ritten, brachten hem terug in mindere momenten.

Hij was parcoursbouwer en waterdrager en een enorme steun, door tal van keren te zeggen, niet vergeten te drinken.

Als oudste van de groep voelde ik mij super en was ik blij van met deze fietsvrienden dit alles te mogen beleven, waarvoor mijn dank. Jullie waren allen geweldig en gedienstig en in het bijzonder Willi, mijn kamergenoot, door hem in zijn slapen soms te wekken.

Na mijn fietsreis naar Rome en week in Mallorco, vertrek ik nu vrijdag naar Luxemburg om er de Gran Fondo Schleck van 160 km te fietsen.

Ik zal echt blij zijn, zondagvoormiddag terug met WTC Elst te fietsen om dit allemaal eens te laten zinken, met een Orvalke, bij Leentje en Michel

Vele groetjes en bedankt om mijn verslagen te lezen. 😍😍😍

Na de zware bergrit van gisteren, hadden Willi en ik begrepen, op de briefing, dat het vandaag een rustig ritje zou worden, maar niets was minder waar.

Om de spieren nog eens te ontspannen, werden de nodige oefeningen gedaan en bij het ontbijt droeg ik met alle fierheid mijn Elfietruike.

Onze kopman Arvid had er terug, zoals altijd, zin in om er nog eens in te vliegen. Over een rechte baan van 6,4 km, met wind op kop, met voortdurend stukken bergop en bergaf, was het alle hens aan dek, om Rambo en Jo bij te houden.

Uiteindelijk begaven wij ons daarna, via mooie landelijke wegen, naar ons eerste rustpunt in Algaida.

Een zeer mooie streek met een prachtig pleintje.

Van daaruit begaven wij ons richting Sineu, om er een tweede maal te genieten van een prachtig centrum.

Wij hadden daar ook een life verbinding met onze Voorzitter Wim en dat gaf ons een prettig gevoel.

Gezien we op tijd wilden terug zijn, om voor onze Belgische tijdrijders te supporteren, begaven wij ons richting thuishaven, met wind in de rug, aan een tamelijk hoge snelheid, om af te blokken op 75 km, in 3 uur 06, met 450 Hm.

We reden via de kust naar ons hotel en werden er geconfronteerd met allemaal gelukkige en feestvierende mensen en dat gaf ons een goed gevoel.

Later kregen we toch een kleine opdoffer te verwerken, met de 2de en 3de plaats van Wout en Remco, doch na wat médicamento te hebben ingenomen, kregen we alsnog een zalig gevoel.

We begaven ons vervolgens naar het restaurant van ons 4 sterren hotel, waar ik na veel moeite en mooie woordjes, toch mijn avondmaal mocht verbruiken, gezien ik volgens de zaalverantwoordelijke een short droeg, die er volgens hem uitzag alseen zwembroek.

Dit voorval en het programma van morgen, werd dan nog eens rustig besproken en spijtig genoeg zou het al onze laatste fietsdag worden.

We gaan er nog 1 keer voor, om onze week Mallorca nog eens alle eer aan te doen.

Tot morgen, met een laatste verslag en eindconclusie.

Gezien de Mallorcaboys, gisterenavond al om 20.30 uur in hun bedje lagen, alsook hetgeen deze morgen op hun ontbijtbord lag, was het te voorspellen, dat vandaag tijdens de koninginnenrit, iedereen het beste van zichzelf wou geven, teneinde een goed figuur te slaan.

De zon was al vroeg van de partij en om 9.05 werd het startschot gegeven. Het was een heuvelachtig parcours, dewelke ons na 40 km naar de eerste vernoemenswaardige col bracht. Na een eerste tussenstop in Selva, werden de bidons gevuld en was het dan ieder voor zichzelf, om het moeilijkste deel van de rit aan te vatten.

Fier op onze nieuwe uitrusting, deed het wel deugd toen enkele renners ons voorbijstaken, met de woorden: ” het zijn die van uit Het Hoekske”.

Een moment, waar ik ook in het bijzonder even bleef bij stilstaan, was de talrijke wegen, dewelke aangeduid stonden met de borden naar Compostella en moest ik terugdenken, aan onze fietsrit van 3 jaar geleden, met René.

Na 60 km werd de beslissing genomen, om toch maar de col Reis, eerst af te dalen, om deze dan terug daarna omhoog te klauteren. Het was een lastige klim, met fantastische zichten en veel tandengeknars, doch eenmaal boven waren we uiterst gelukkig met deze knalprestatie. Dit alles gebeurde onder een stralende zon van maar liefst 35 gr. Bij de afdaling hadden we minder geluk, het regende en lag het wegdek er gevaarlijk bij, doch we daalden uiterst voorzichtig.

Met nog een 40 tal km voor de boeg, ontbond Rambo Arvid zijn duivels plan, maar bij wonder konden wij hem toch volgen. Op het laatste geraakten zijn spieren een beetje oververhit en kon hij zijn schoen niet meer uit de klikpedaal krijgen

Eind goed al goed, maar wat wel opviel was, dat hij zonder schoen naar ons hotel reed, een kampioen waardig.

De koninginnenrit gaf op de gps het volgende resultaat: bijna 150 km, in 7 uur en 5 min, met liefst 2320 hoogtemeters.

Besluit, of wat hebben we geleerd vandaag:

Arvid is de verdiende winnaar van de bollekenstrui en Keizer Luc strandt op de tweede plaats. De strijdlustige Willi op de derde plaats en Jo ziet in zijn verdere loopbaan, geen ronde crack, maar wel een klassieke wegrenner, met vele gaven, ten dienste van de ploeg.

Morgen zondag de voorlaatste rit, maar wat betreft het parcours, wordt dat pas morgen beslist, na de welverdiende nachtrust.

Tot morgen 😀😀😀

Vandaag, was onze enige rustdag voorzien, maar om onze beentjes toch in beweging te houden, werd een recuperatierit voorzien, van 55 km, met 400 Hm.

Rambo Arvid nam voor de heenrit de teugels in handen en na een aantal kms langs de kust, vloog hij met ons naar het centrum van Palma. Geen gemakkelijke opdracht, met al dat verkeer en kruispunten, doch hij slaagde volledig in zijn opdracht. Ware het niet dat hij plots, met ons in zijn zog, een parkeergarage inreed, kreeg hij anders een tien op tien. Het gevaar schuilde hem op het einde, ter hoogte van een zebrapad, toen bij een rechttrekken van de fiets, onze Willi, kennis maakte met de Mallorcaanse grond, zonder gevolg. Om van dit alles te bekomen werd een tussenstop ingelast, aan een mooi strand met cafetaria.

Bij onze terugrit was de zon van de partij, 30 gr en verliep deze grotendeels langs de kust. Het was wel wennen, onder deze drukkende hitte, al die bars, terrassen en stranden met zonnebadende genietende mensen, op onze weg tegen te komen.

Aangekomen ter hoogte van ons hotel, werd een korte tussenstop gedaan, om de rit van morgen te bespreken.

Het zal de koninginnenrit worden, naar Calobra, 135 km met 1600 hm, waarbij de col Reis, 10 km, gem 7%, dient aangedaan te worden.

Wat de rit dus van morgen betreft, zal ieder van ons moeten kleur bekennen, hoe sterk onze conditie nog zal zijn, na 4 dagen Mallorca.

Om de rustdag alsnog goed af te ronden, werd het zwembad van ons hotel onveilig gemaakt en mochten Willi en ikzelf beleven, in ons jonge leven, voor de eerste maal, een streekbiertje in een zwembad te drinken en of het ons deugd deed.

Na het avondeten werd wijselijk besloten ons bedje op te zoeken, om volledig toe te leven naar de zeer lastige rit, vermoedelijk met regen.

We zien het allemaal nog zitten en morgen krijg je te lezen hoe het verliep.

Tot morgen en vele groetjes van de Mallorcaboys 😊😊😊

De weersgoden waren ons vandaag bijzonder gunstig gezind, want de voorspelde regen, viel allemaal in de loop van de nacht. De talrijke plassen op de rijbaan, waren daar de stille getuige van.

In de bevoorradingszone bij het vertrek van de rit, dachten wij nationaal kampioen Van Aert te herkennen, doch het was onze eigenste Jo, parcoursverantwoordelijke, begeleider en waterdrager.

Wij vertrokken als opwarming langs de kust, waarbij al tal van mooie momenten bij ons opkwamen, maar vooral dat het vandaag de verjaardag was van onze voorzitter Wim.

Bij het opstellen van de rit van vandaag, had Joke beroep gedaan op een Nederlander, waarbij we al na 10 km met een serieus probleem te kampen hadden. Wij dienden een weg, bedoeld voor mountainbikers, over een afstand van 4 km te overbruggen. Hierbij voelde William zich in zijn sas, doch wij haspelden de volledige afstand te voet af.

Verder ging de rit van vandaag over het Oostelijk deel van het binnenland en reden we door Campos, Felanitx, Randa.

We fietsten langs mooie landelijke veldwegen, begroeid met olijfbomen, en cactussen, op braakliggende gronden, wat ons, regelmatig naar de drinkbus deed grijpen. In de loop van de dag was er toch nog veel zonneschijn, 28 gr en bij onze terugweg, kregen we nog eens af te rekenen met tegenwind.

De rit zelf ging over 101 km, met 775 hoogtemeters.

In een kleine beklimming over de col de Randa, waarbij onze sterke Arvid, op zijn buitenblad naar bovenreed, nadat zijn schoen was gerepareerd van een tornilla Perdido en Jo af te rekenen had met de versleten plakken van zijn schoen.

Op het einde van onze derde rit, om deze prachtige dag af te sluiten, besloten wij om dit te doen, in een nabijgelegen herberg, waarbij wij werden verrast, door een Duitse vrouwelijke componie. Na het nuttigen van een koele San Miguel, met een schoteltje hesp, besloten wij om naar ons hotel te fietsen, voor een welverdiende douche en de avond af te sluiten met een lekker avondmaal.

Morgen gaan we voor een rustige dag naar Palma, om onze koninginnenrit voor te bereiden.

Tot morgen en schol Voorzitter😊😊😊

Na terug eindelijk een gewone nachtrust en bij het landen en opstijgen van vliegtuigen,werd de tweede rit aangevat.

Vandaag gaan de Mallorcoboys de km’s en hoogtem’s een beetje opdrijven. Een ritje van111km, met 1500 hoogtem’s deed ons, kennismaken met de NW zijde van het eiland.

Hiervoor deden we een tweetal cols aan, zijnde de Soller en de Can Costa, alsook de gemeenten Soller, Deia, Santa Maria en Valdemossa.

Het weer vandaag was niet super, toch wel 28 gr met geregeld zonneschijn en af en toe wat regendruppels.

Het deed dan ook raar bij onze thuiskomst, de mensen in vakantiestemming, onder paraplu’s, te zien genieten van het aards paradijs.

Toch wel een beetje tegenslag gehad vandaag, want een tubo plano, deed Arvid zijn koersgemiddelde een beetje dalen, wat ons allen ten goede kwam.

Tijdens onze fietsrit hebben we tijdens het afzien toch ook nog wel veel genoten, van de landelijke wegen en ja zelfs bij onze passage hebben wij een fazant opgeschrikt

Na het avondmaal, nog een beetje nagepraat in de bar, en onze ritten voor de volgende dagen al besproken en natuurlijk uitkijkend naar onze koningenrit in het weekend.

Vele groetjes van ons en tot morgen. ☺️☺️☺️

WTC ELST wenst zijn leden Arvid, Jo, Luc en William veel succes met het fietsweekend. Ik zal dagelijks het verslag van onze keizer Luc posten. Wees voorzichtig en geniet ervan !!! Onze club supportert mee:

“Eindelijk was het zover, derde keer goede keer, een fietsreis naar het warme Mallorca Organisator Arvid zorgde ervoor dat alles perfect verliep en ophaaldienst Jo, zorgde voor de ophaling van de valiezen en het vervoer van 3 WTC leden, dit al in de vroege uurtjes, waarvoor mijn oprechte dank. In de luchthaven van Oostende liep aanvankelijk alles vlot, tot de computer op rood sprong toen ik door de controlepoort stapte en later toen er een grondige check-up nodig was van mijn QR code. Eind goed, al goed en na een vlucht van 2 uur, kwamen we aan in Mallorca. Een mooi hotel, waar we gedurende een week ons verblijf zouden hebben. Alles stond daar ter beschikking en we kregen een mooi stalen ros, om onze spieren eens te testen. Alvorens officieel van start te gaan, werd er stilgestaan, bij het pijnlijk overlijden van de moeder en schoonmoeder, van drie trouwe leden WTC Elst, dewelke wij enorm veel sterkte toewensen. Een eerste rit van 80 km, via een lus rond Palma, deed ons toch wel kennismaken, met de hitte, de lange rechte wegen, omhord door muren en de kale gronden. Na onze eerste kennismaking met Mallorca, deed een uitgebreid avondmaal ons bijzonder deugd en kijken we nu al uit, naar morgen voor een rit in het hooggebergte.

Tot morgen😊😊😊”

(KINDERKAARTEN 9 EURO AAN DE KASSA)

Met toch een beetje heimwee, werd na 3 nachten afscheid genomen, van het zeer vriendelijk personeel van het hotel Varese en de familie, om aan de terugrit van 1950 km te beginnen, in 2 dagen.

Begeleider Luc, is zoals altijd trouw op zijn post en zorgt ervoor dat al de valiezen alsook mijnen Bike een plaats krijgen in de wagen. We keren terug richting Bazel, in een regenachtige dag en stranden uiteindelijk in Oostenrijk, in Insbruck. Bij onze tweede poging konden wij een hotel vastleggen, nl Parkhotel. Een ideale plaats om uit rusten na een toch wel een lange en vermoeiende terugrit. De barman gaf ons hierbij de nodige steun en liet ons proeven van een streekbiertje, wat echt deugd deed.

De volgende morgen werd na een goed ontbijt, de terugweg verder aangevat en we besloten langs Oostenrijk terug te keren. Ondanks de waarschuwing op de radio, van wateroverlast, reden we toch die richting uit. Na een uur, werden we bij de oren getrokken want de rijbanen waren er afgesloten. We dienden terug te keren langs de autostrade, via Munchen, der Jean-Marie en Stuttgart

Enorm lange files en plaatselijke werken, deden ons voorziene uur van aankomst van 18 uur naar OO. 30 opschuiven, na een rit van 1100 km.

We werden in ons vertrouwd clublokaal, bij Michel en Marleen, opgewacht door familie, bestuur, ontvangstcomite en leden WTC Elst, wat terug een emotioneel moment bij mij als gevolg had.

Dit werd bij begeleider Luc en mezelf, vlug doorgespoeld met een lekkere en frisse Orval met nootjes, onze vertrouwde menu.

Woorden en tijd kwamen tekort, maar er werd toch afscheid genomen, na een lange terugrit, dewelke perfect en probleemloos werd gereden, door begeleider Luc, die op een warm applaus werd getrakteerd, voor zijn inzet en motivatie en bezorgdheid, om Keizer Luc, veilig thuis te brengen, waarvoor mijn oprechte dank Lucske.

Je was gedurende 17 dagen mijn begeleider, mijn rustbrenger, onderhoudsman en valiezendrager en trouwe bedgenoot.

Dank zij u, is mijn droomavontuur perfect verlopen. THX Luc.

Eens thuisgekomen werd ik nog eens verrast door mijn partner Marina, die geslaagd was in haar opzet.

Dit zorgde ervoor, dat ik zonder zorgen, maar toch wel een beetje moe, van mijn huizeke aan de Eikenberg terug volop kon genieten, na een droomavontuur, om nooit meer te vergeten en ik bedank iedereen, maar dan ook iedereen, die mij hierbij geholpen en gesteund hebben.

Vandaag nam ik terug de draad op en zal blij zijn, dat ik morgen terug met mijn veloke op de Vlaamse wegen kan genieten, met Rome in mijn achterhoofd.

Nogmaals bedankt iedereen, zonder jullie was ik er nooit in geslaagd. ❤️❤️❤️