Met toch een beetje heimwee, werd na 3 nachten afscheid genomen, van het zeer vriendelijk personeel van het hotel Varese en de familie, om aan de terugrit van 1950 km te beginnen, in 2 dagen.

Begeleider Luc, is zoals altijd trouw op zijn post en zorgt ervoor dat al de valiezen alsook mijnen Bike een plaats krijgen in de wagen. We keren terug richting Bazel, in een regenachtige dag en stranden uiteindelijk in Oostenrijk, in Insbruck. Bij onze tweede poging konden wij een hotel vastleggen, nl Parkhotel. Een ideale plaats om uit rusten na een toch wel een lange en vermoeiende terugrit. De barman gaf ons hierbij de nodige steun en liet ons proeven van een streekbiertje, wat echt deugd deed.

De volgende morgen werd na een goed ontbijt, de terugweg verder aangevat en we besloten langs Oostenrijk terug te keren. Ondanks de waarschuwing op de radio, van wateroverlast, reden we toch die richting uit. Na een uur, werden we bij de oren getrokken want de rijbanen waren er afgesloten. We dienden terug te keren langs de autostrade, via Munchen, der Jean-Marie en Stuttgart

Enorm lange files en plaatselijke werken, deden ons voorziene uur van aankomst van 18 uur naar OO. 30 opschuiven, na een rit van 1100 km.

We werden in ons vertrouwd clublokaal, bij Michel en Marleen, opgewacht door familie, bestuur, ontvangstcomite en leden WTC Elst, wat terug een emotioneel moment bij mij als gevolg had.

Dit werd bij begeleider Luc en mezelf, vlug doorgespoeld met een lekkere en frisse Orval met nootjes, onze vertrouwde menu.

Woorden en tijd kwamen tekort, maar er werd toch afscheid genomen, na een lange terugrit, dewelke perfect en probleemloos werd gereden, door begeleider Luc, die op een warm applaus werd getrakteerd, voor zijn inzet en motivatie en bezorgdheid, om Keizer Luc, veilig thuis te brengen, waarvoor mijn oprechte dank Lucske.

Je was gedurende 17 dagen mijn begeleider, mijn rustbrenger, onderhoudsman en valiezendrager en trouwe bedgenoot.

Dank zij u, is mijn droomavontuur perfect verlopen. THX Luc.

Eens thuisgekomen werd ik nog eens verrast door mijn partner Marina, die geslaagd was in haar opzet.

Dit zorgde ervoor, dat ik zonder zorgen, maar toch wel een beetje moe, van mijn huizeke aan de Eikenberg terug volop kon genieten, na een droomavontuur, om nooit meer te vergeten en ik bedank iedereen, maar dan ook iedereen, die mij hierbij geholpen en gesteund hebben.

Vandaag nam ik terug de draad op en zal blij zijn, dat ik morgen terug met mijn veloke op de Vlaamse wegen kan genieten, met Rome in mijn achterhoofd.

Nogmaals bedankt iedereen, zonder jullie was ik er nooit in geslaagd. ❤️❤️❤️

Na de inspanning, de ontspanning, met als beloning een tweedaags bezoek aan het romantische Rome, in gezelschap van mijn familie, dewelke mij toch aangenaam wist te verrassen, met hun blitzbezoek en dit in hetzelfde hotel. Er stond eerst een bezoek aan het Colosseum en de Baseliek, dit met behulp van een gedreven gids. Ik liep er Keizer Ceasar tegen het lijf, doch hij hoorde het donderen in Rome, toen ik hem vertelde dat ik een collega was van WTC Elst.

Ik was er ook getuige van 2 trouwers en een fotosessie, infeite de ideale plaats om het geluk en van de liefde te proeven.

Mijn schoonbroer, een hobbyfotograaf, kreeg er niet genoeg van.

De lekkere restaurants gaven ons terug de nodige energie, om van Rome optimaal te genieten.

De tweede dag stond in het teken van het afhalen van mijn welverdiende diploma, toch wel een bijzonder moment.

De Pieta van Michelangelo en zijn miraculeuze fresco’s deden ons nadenken, hoe dat alles toen kon gerealiseerd worden.

Een moment, waar ik ook zo naar uitkeek, was, te blijven stilstaan bij de kaarsen van Petrus, om aan iedereen, aan wie ik het beloofd had en familie en tal van kennissen, dat ze zouden gespaard blijven van tegenslag, maar belangrijker van een goede gezondheid te mogen genieten.

Via de Della Conciliazione, brachten we bezoek aan de vele souvenirwinkels en namen we afscheid van onze vaste taximan Manuel, een prima kerel.

Om ons tweedaags bezoek aan Rome af te sluiten, trakteerde ik nog op een flesje, in de bar, omdat ik toch zo gelukkig was, dat ik dit allemaal mocht beleven, in het bijzijn van mijn familie en begeleider Luc, die op de hoogte was van alles, maar het mij vergat te vertellen. 😬😬

Hieronder treft u het laatste verslag van onze keizer in zijn fietstocht naar Rome. Alle wegen leiden naar Rome zegt men doch deze sportprestatie en pelgrimstocht van 1900km en 17.500 hm zijn van een uitzonderlijk kaliber.

WTC ELST is fier op zijn keizer.

Van harte proficiat!

Wim.

Dag 13

14 juli- Bolsena – Rome

119 km – 1645 Hm – 6.15 uur

Eindelijk is het zover, de dertiende en laatste etappe, met als eindbestemming Roma.

Een stevig ontbijt, buiten geserveerd, gaf ons de nodige kracht, om alles tot een goed einde te brengen.

Onze Luc, deed zoals alle dagen, het transport van de zware valiezen en een grondig onderhoud van mijnen bike.

De rit begon naar wens, doch na 15 km begon de miserie.

Na 50 km had ik reeds 1100 Hm op mijn teller.

Terug kreeg ik daarna onze Luc als rustbrenger op mijn route en na een volle bidon en een sappig appeltje, werd met veel motivatie en wilskracht, de eindstrijd naar Rome ingezet.

Ik volgde getrouw mijn GPS en tot mijn verbazing, arriveerde ik aan ons hotel in Rome na 119 km.

De doortocht via het Sint Pietersplein, was niet voorzien in de rit.

Ik bracht Luc op de hoogte, doch moest van hem naar het plein komen, om foto s te nemen met de fiets.

Op dat moment werd ik op de hoogte gebracht van het complot, dat mijn zus Ann, met haar man Philippe, mijn aankomst op het plein zouden filmen, met de outfit van WTC Elst. Velen wisten hier van , natuurlijk ik niet.

Het was een unieke verrassing dit te mogen meemaken en vroeg aan Emmanuel, een taxichauffeur van ons hotel, om mij naar het plein te brengen met de fiets.

Na de emotionele ontmoeting op het plein en het nemen van de foto’s, als souvenir, werd ik in het bezit gesteld van 2 mooie kaarten van 2 vrouwen, om wie ik enorm veel geef.

Hierna volgde een anekdote om nooit meer te vergeten. Mijn schoonbroer stelde voor, om het plein op te rijden met de fiets, om dat uniek moment vast te leggen, toen ik werd nagereden door de politie en de aanmaning kreeg om van mijn fiets te stappen. Politie uw vriend zeggen ze dan.

Om alle emoties een beetje te verwerken, dronk de Keizer, een eerste alkoholische drankje, gepaard gaand met een gezellig Italiaans etentje.

Het is en zal voor mij een onvergetelijk dag en moment worden, iets waar ik zo naar uitkeek, spijtig genoeg zonder mijn partner Zita, aan wie ik constant heb gedacht, alsook aan mijn zoon Laurens.

Nu het bedje in en morgen begint de eerste dag, waar er zal genoten worden, van het romantische Rome, met al zijn historische gebouwen en mooie monumenten.

Bedankt hierboven dat ik dit allemaal mocht beleven en meemaken, alsook nog een speciaal woordje van dank aan mijn begeleider Luc want zonder zijn steun en hulp, was dat nooit mogelijk geweest.

Thx Luc 😊😊😊

Rit 12

13 juli – Siena – Bolsena

118 km-1434 Hm-5.24 uur.

Toch wil ik nog eens bijzonder mijn begeleider Luc bedanken, om mij zo bij te staan, met het wassen en drogen van de fietskledij en onderhoud fiets voor elke rit.

Het was terug een voedzaam ontbijt, het zag er wel regenachtig uit, doch ik bleef gespaard van de regen.

Er was veel veel wind en die speelde toch wel een hoofdrol vandaag. Gans de dag wind op kop, met uitzondering van de laatste 7 km en dat gaf wel een zalig gevoel.

De eerste 20 km waren plat en langs de grote baan SS2, met om de km de vermelding, hoeveel km ik van Rome

verwijderd was, echt een motivator.

Gezien ik vandaag geen tf contact had met Luc, was dat wel een probleem.

Ongelooflijk maar waar, op het moment dat ik na 55 km wilde stoppen om de benen eens te strekken, herkende ik de toeter van zijn wagen. Vlug nog een bidon gevuld en een appeltje tegen de dorst, gaf mij vleugels. Dit was nodig want er volgde een beklimming van een tiental km.

Tijdens het fietsen, bemerkte ik vooral velden met zonnebloemen, maar vooral veel korenvelden.

Onderweg bemerkte ik ook de wandelpaden van de wandelende pelgrims , maar ben er slechts 2 tegengekomen. Het einde van de rit naderde en toen ik de baan afsloeg van ons hotel, keek ik met bewondering naar het 4 sterrenhotel, met 2 leeuwen voor de deur en daarna met een contente Keizer.

Een mooie kamer met 3 één persoonsbedden en voor de laatste keer werd mijn veloke ondergebracht in een garage, om te bekomen.

Na het bekijken van de ronde en een verfrissende douche, werd een uitstap gedaan, naar de enige winkelstraat, met tal van Pizzeria en wij verkozen een spaghetti en of hij ons smaakte.

Nadien nog, ja weeral een crème en een wandeling langs het meer.

We hadden al het belangrijkste gezien van Bolsena en kijken nu vooral uit naar morgen, de laatste 115 kms naar het zo uitgekookte Rome, om het veloke in de lucht te mogen steken, na 1880 km en 17.150 Hm.

Tot op heden, buiten de kleine uitschuiver met val, nog geen mankement aan de fiets gehad, of crevaison en daar zit onze Luc wel voor veel tussen, alvast een dikke Erwetegemse pluim.

Ben oprecht tevreden van de steun en beleving dewelke ik krijg van het thuisfront, waarvoor mijn gemeende dank.

Nu straks gaan slapen en niet dromen van Rome, de hoofdstad van Italië, maat wel in levende lijve berijden met mijne Pinarello.

Ciao en tot morgen beste familie, wielervrienden en kennissen en Spike de hond.

😀😀😀

Dag 11

12 juli – Pistoia-Siena

104 km – 1163 Hm-04.54 uur.

De Italianen, killers of Belgium, zorgden er voor dat het een kort nachtje werd.

Dit door de verlengingen, het geroep van tifosi buiten en de muggen, deden een rondedans op onze ledematen.

Een gevarieerd ontbijt, met taart en met rustbrengend pianomuziek, zorgden ervoor dat we super gemotiveerd aan de dag begonnen. Een aanloop van 8 km, langs een grote baan, ging daarna over naar een helling van 5 km, gem 6 %. Daarna was de weg, voorzien van plat, bergaf en hellingen, dat mij een beetje deed denken aan Pays des Collines

Ik kreeg geregeld mooie beelden te zien, zoals monumenten, wijngaarden en prachtige panorama’s.

Eenmaal voorbij de stad Firenze, kreeg ik regelmatig beelden te zien van Maria en alsook voor de eerste maal pelgrims, langs de voorziene wegen.

Ik bemerkte ook de wegwijzer Pisa, maar dat was voor mij niet weggelegd. Begeleider Luc, draaide zijn stuur om en bracht er een bezoek aan de Toren en had zelfs een aandenken voor ons meegebracht

Thx Luc.

Ondertussen kwam ik in Siena aan, onder een temperatuur van 33 gr.

Na een uurtje bekomen en een douche in een mooie kamer, liet Luc mij het grote bed alleen, om beter te kunnen uitrusten. Merci.

Daarna brachten we een bezoek aan het wonderbare centrum, met het Torre del Mangia en genoten we op het plein, van een reuze pizza, met als dessert, een deugddoende crème.

Er resten ons nog 2 etappes te gaan, tesamen dus nog 218 km, om ons doel te bereiken.

Luc en ikzelf zijn bijzonder tevreden over alles en hopen dat die 2 dagen daar geen verandering aanbrengen.

We go for it😀😀😀

Dag 10

112 km-1567 Hm – 5.33 uur

We beleefden 11 juli in ons magnifieke hôtel. Een reuzenontbijt met bediening en men.bracht alles aan tafel. We konden ook buiten ons ontbijt verbruiken.

Het buikje was rond en na de fietscontrole door Luc, vertrok ik met volle overgave, gezien het een ritje was van 106 km.

De eerste 20 km waren langs de grote baan en kon ik er genieten van de landbouw, waaronder veel kerselaars. Ik waagde het binnen te gaan in een loods waar de kersen werden gesorteerd en werd er zeer goed ontvangen,allemaal vrouwen.

Alsook waren er vele kraampjes onderweg.

Voor de eerste maal kwam ik beelden tegen ivm de pelgrimstocht.

Daarna sloeg de fietspret om en begin het klimwerk over een afstand van 15 km, van 300 Hm tot 1225 Hm, met stukken tot 14 %.

Uit respect voor mijn lichaam, onder 34 gr, deed ik enkele honderden meters te voet, puffende maar genietend van het landschap.

Op een gegeven moment bemerkte ik een inwoner dewelke zijn BQ aanstak.

Ik vroeg hem een beetje water en gaf mij spontaan een fles water. Hij liet mij weten dat hij in augustus naar Spa kwam op reis Ik bedankte hem vele malen en zei dat Italië verdiend had gewonnen tegen de Belgen.

Daarna begon de ellende. Mijn GPS had geen navigatie meer en ik kreeg een tf uit Italië en dacht dat er met Luc iets was voorgevallen. Het was de hôtelbazin in Pistoia, die onze aankomst aan het voorbereiden was.

Gezien ik geen gps meer had, reed ik op aanwijzing van de borden, tot op een 20 tal km van het einde, de reddende engel Luc mij passeerde. Niet te geloven. Ik voelde mij stukken beter en kreeg als cadeau, een afdaling van 15 km

Hierbij bemerkte ik voor de eerste maal de bordjes, dewelke de pelgrims dienden te volgen

Ik diende ook nog een drietal tunnels door te rijden en voelde mij niet op mijn gemak. De gps van Luc liet ook steekjes vallen en in de kleine straatjes was het zoekwerk naar ons hotel..

Na de verfrissende douche deden wij een wandeling in het centrum van Pittoia, dewelke deel uitmaakt van het mooie Toscane en daar was juist een markt aan de gang.

Na onze pizza Margaretha, zagen we nog diverse specialiteiten, politie en verbruikten we nog een verfrissende crème, in een crémerie, waar de paus nog op bezoek was geweest.

We zagen ook nog Italiaanse tifosi, maar het was er wel rustig.

Uiteindelijk een mooie 11 juli kunnen beleven, in al onze miserie.

Morgen naar Sienna en nu begint de aftelling kleur te krijgen

Nog 3 ritten, zowat 335 km verwijderd van het mooie Rome, ons einddoel.

Dag 9

10 juli – Brescia-Modena

175 km-669 Hm – 7.51 uur.

Gisterenavond, alvorens te gaan eten, eerst nog een wandeling gemaakt, om daarna te genieten van een lekkere Italiaanse Pizza en de warmte. De temperatuur wees toen nog liefst 31 graden.

De airco in de kamer leverde uitstekend werk.

Ik vertrok vandaag voor de eerste maal om 8 uur. In het begin terug langs grote banen met ronde punten en het valt wel op dat er, weinig huizen met de Italiaanse vlag versierd zijn.

Er waren veel lange banen bij en later op de dag bewonderde ik de vele wijngaarden.

Ik zette mijn fiets op cruise controle en pedaleren was de boodschap.

Ik geraakte bij het passeren door een stad in de problemen. Ik dacht eerst dat vele bestuurders mij herkenden, gezien er vele claxoneerden, maar het was, niet van de poes.

Een wielertoerist klaagt nooit aan de toog, maar bij een hitte van 34 graden, was dat toch een beetje van het goede teveel

Gelukkig kon ik mij verfrissen bij de waterpompen aan de vele maisvelden.

Uiteindelijk geraakte ik toe aan ons hotel, tot op heden het mooiste.

Voor het avondeten stapten we terug in een luxueuse pizzeria binnen, gelegen in een leuke omgeving.

Ik begin al uit te kijken naar Rome, nog 4 ritten met ongeveer 450 km.

Ik vind het wel een beetje jammer dat er onderweg niets te bespeuren valt van een pelgrimstocht.

Drie jaar terug naar Compostella, kwamen wij vele pelgrims tegen, met vele wegwijzers en de nog af te leggen km.

Niet getreurd, we zullen de kms zelf wel aftellen.

Rome is in zicht.

Dag 8

9 juli – Varenna-Brescia

109 km – 592 Hm- Duur 5.23 uur

De zeer symphatieke uitbaatster B&B Orange, bezorgde ons een heerlijk ontbijt, ja zelfs met pannekoeken.

Bij mijn vertrek, in het zonnetje, kon ik nog enkele km genieten van het Comomeer, richting Lecco.

Daarna fietste ik wel een 20 tal km op een grote baan, die sterk geleek op een autoweg, doch gezien er niemand claxoneerde, was ik goed bezig.

Daarna fietste ik naar Bergamo en daar was het echt zoeken naar de juiste weg, via een fietspad, die vol liep met voetgangers.

Het was slalommen, met de remmen in de hand. Dat duurde ongeveer een drietal km.

Toen ik het bord Brescia 50 Km voorbijreed, zat ik bijna halfweg. Deze maal was het een gewone rijbaan, met enorm veel ronde punten, waar ik altijd rechtdoor diende te fietsen.

Op een gegeven moment kwam ik een bron met drinkbaar water tegen, waar ik niet kon voorbijrijden. De temperatuur wees op 27 gr en de verfrissing kwam goed van pas.

De laatste 5 km was via een industriezone en was blij dat ik toewas, want de hitte speelde voor de eerste maal parten.

Een goede koude douche maakte veel goed.

De rit verliep zeer goed vandaag, maar met 1 probleempje, gezien er op mijn weg, een marktdag was, met verkeersomleiding, wegens werken.

Deze morgen vernamen we op de tv, dat de Paus, nog een week in de kliniek moet verblijven na een operatie, dus op het Vaticaanplein, zullen we hem ook moeten missen.

Vanaf morgen mogen we echt beginnen aftellen, nog 5 etappes en 600 km scheiden ons van ons doel.

Ik wil langs deze weg ook de 2 kampioenen Renzo en Guido, gelukwensen met hun verjaardag en hopelijk hebben ze de Keizer niet vergeten, bij zijn terugkomst.

Dag 7

8 juli – 101 km – 1200 Hm

Splugen – Varenna

Ondanks de vermoeidheid, werd het een kort nachtje, door de hevige regenval met gedonder.

Na het stevig ontbijt en aankoop van souvenirs, zouden we Zwitserland verlaten, via de Splugerpas, 10 km met een stijging van 9 %.

Boven aan de top, bereikten we de grens met Italië en deed ons wielerhart een beetje sneller slaan.

Na 30 km werden we terug geconfronteerd met wegeniswerken en na een daling van 3km, werd ik door een strenge arbeider teruggestuurd. Ik geraakte een beetje het Noorden kwijt en na wat rond te rijden en info in te winnen, stopte plots begeleider Luc ter mijner hoogte, met als besluit dat toeval niet bestaat.

Ik fietste door veel tunnels, welke geen verlichting hadden en was telkens blij dat ik er door was.

Onderweg passeerde ik ook nog een weg, met de naam van een Paus, wat een enorme opsteker was.

Uiteindelijk kwamen we aan in Varenne, gelegen aan het Comomeer.

We werden er te woord gestaan door een zeer vriendelijke dame, dewelke zelfs mijn handbagage op haar rug meenam.

Luc was dan ook zeer bereidwillig bij het opmaken van de bedden.

Terwijl we naar de ronde keken, werd het plots donker met een hevig onweer met gedonder en bliksem

Niet te geloven hoeveel regen we al hebben meegemaakt..

Straks als het beter is, een Italiaan gaan opzoeken, om ons buikje te vullen.

N’a 7 dagen zitten we in Italië en begint ons doel te naderen.

Nog 6 etappes te gaan 😊😊😊

Arbon – Splugen

7 juli – 167 km – 1623 Hm

Miserie, miserie, miserie, zou Fernand Costermans zeggen, wat een klote dag.

Het romantisch kerkje naast ons hotel, kreeg ‘ s morgens, een negatieve respons.

Om het kwartier, liet het ons weten en horen hoe laat het was.

Na 8 km reeds de eerste wegeniswerken en bij het dwarsen van tramrails, sleepte mijn achterwiel en deed de keizer een knieval.

Gelukkig zonder erg en zonder schade.

Bij de volgende werken, riep een arbeider mij na, in een Zwitserse colère.

Ik deed of ik hem niet verstond en reed wat rapper richting Rome.

De weg naar Splugen, bestond meestal uit lange paden, stegen, veel ronde punten, langs de Rijn.

Van bij de start,tot het einde was er regen, hevige regen en motregen, wat de rijbaan bijzonder gevaarlijk maakte.

Ondertussen ook geflirt met de Republiek Oostenrijk.

Ik fietste ook een 15 km in het bos, bestaande uit gravelwegen, zowel hevig bergop als bergaf en in het steilste deel, was het onverantwoord en stapte ik een honderdtal naar de top

Het ware beter en veiliger geweest met een mountainbike.

Op 27 km van het einde, dook plots begeleider Luc met zijn wagen op en dat gaf me terug energie voor het verdere verloop, met doortochten van tunnels, serieuze wegeniswerken en op het laatste een beklimming van 10 km, in de hevige regen.

Als geschenk kreeg ik nog een tweetal km kasseien voorgeschoteld, wat mij deed denken aan René, dewelke zeker en vast zou gevloekt hebben.

Het was vandaag een rit, met de meeste Hm en zijn ondertussen over de helft van het aantal te rijden km.

Een warme douche en een spaghetti, deed ons terug bekomen, van een onvergetelijke rit.

Morgen begeven we ons richting Italie.

Siamo arrivendo😊😊

Rit 6

😊