De weersgoden waren ons vandaag bijzonder gunstig gezind, want de voorspelde regen, viel allemaal in de loop van de nacht. De talrijke plassen op de rijbaan, waren daar de stille getuige van.

In de bevoorradingszone bij het vertrek van de rit, dachten wij nationaal kampioen Van Aert te herkennen, doch het was onze eigenste Jo, parcoursverantwoordelijke, begeleider en waterdrager.

Wij vertrokken als opwarming langs de kust, waarbij al tal van mooie momenten bij ons opkwamen, maar vooral dat het vandaag de verjaardag was van onze voorzitter Wim.

Bij het opstellen van de rit van vandaag, had Joke beroep gedaan op een Nederlander, waarbij we al na 10 km met een serieus probleem te kampen hadden. Wij dienden een weg, bedoeld voor mountainbikers, over een afstand van 4 km te overbruggen. Hierbij voelde William zich in zijn sas, doch wij haspelden de volledige afstand te voet af.

Verder ging de rit van vandaag over het Oostelijk deel van het binnenland en reden we door Campos, Felanitx, Randa.

We fietsten langs mooie landelijke veldwegen, begroeid met olijfbomen, en cactussen, op braakliggende gronden, wat ons, regelmatig naar de drinkbus deed grijpen. In de loop van de dag was er toch nog veel zonneschijn, 28 gr en bij onze terugweg, kregen we nog eens af te rekenen met tegenwind.

De rit zelf ging over 101 km, met 775 hoogtemeters.

In een kleine beklimming over de col de Randa, waarbij onze sterke Arvid, op zijn buitenblad naar bovenreed, nadat zijn schoen was gerepareerd van een tornilla Perdido en Jo af te rekenen had met de versleten plakken van zijn schoen.

Op het einde van onze derde rit, om deze prachtige dag af te sluiten, besloten wij om dit te doen, in een nabijgelegen herberg, waarbij wij werden verrast, door een Duitse vrouwelijke componie. Na het nuttigen van een koele San Miguel, met een schoteltje hesp, besloten wij om naar ons hotel te fietsen, voor een welverdiende douche en de avond af te sluiten met een lekker avondmaal.

Morgen gaan we voor een rustige dag naar Palma, om onze koninginnenrit voor te bereiden.

Tot morgen en schol Voorzitter😊😊😊

Na terug eindelijk een gewone nachtrust en bij het landen en opstijgen van vliegtuigen,werd de tweede rit aangevat.

Vandaag gaan de Mallorcoboys de km’s en hoogtem’s een beetje opdrijven. Een ritje van111km, met 1500 hoogtem’s deed ons, kennismaken met de NW zijde van het eiland.

Hiervoor deden we een tweetal cols aan, zijnde de Soller en de Can Costa, alsook de gemeenten Soller, Deia, Santa Maria en Valdemossa.

Het weer vandaag was niet super, toch wel 28 gr met geregeld zonneschijn en af en toe wat regendruppels.

Het deed dan ook raar bij onze thuiskomst, de mensen in vakantiestemming, onder paraplu’s, te zien genieten van het aards paradijs.

Toch wel een beetje tegenslag gehad vandaag, want een tubo plano, deed Arvid zijn koersgemiddelde een beetje dalen, wat ons allen ten goede kwam.

Tijdens onze fietsrit hebben we tijdens het afzien toch ook nog wel veel genoten, van de landelijke wegen en ja zelfs bij onze passage hebben wij een fazant opgeschrikt

Na het avondmaal, nog een beetje nagepraat in de bar, en onze ritten voor de volgende dagen al besproken en natuurlijk uitkijkend naar onze koningenrit in het weekend.

Vele groetjes van ons en tot morgen. ☺️☺️☺️

WTC ELST wenst zijn leden Arvid, Jo, Luc en William veel succes met het fietsweekend. Ik zal dagelijks het verslag van onze keizer Luc posten. Wees voorzichtig en geniet ervan !!! Onze club supportert mee:

“Eindelijk was het zover, derde keer goede keer, een fietsreis naar het warme Mallorca Organisator Arvid zorgde ervoor dat alles perfect verliep en ophaaldienst Jo, zorgde voor de ophaling van de valiezen en het vervoer van 3 WTC leden, dit al in de vroege uurtjes, waarvoor mijn oprechte dank. In de luchthaven van Oostende liep aanvankelijk alles vlot, tot de computer op rood sprong toen ik door de controlepoort stapte en later toen er een grondige check-up nodig was van mijn QR code. Eind goed, al goed en na een vlucht van 2 uur, kwamen we aan in Mallorca. Een mooi hotel, waar we gedurende een week ons verblijf zouden hebben. Alles stond daar ter beschikking en we kregen een mooi stalen ros, om onze spieren eens te testen. Alvorens officieel van start te gaan, werd er stilgestaan, bij het pijnlijk overlijden van de moeder en schoonmoeder, van drie trouwe leden WTC Elst, dewelke wij enorm veel sterkte toewensen. Een eerste rit van 80 km, via een lus rond Palma, deed ons toch wel kennismaken, met de hitte, de lange rechte wegen, omhord door muren en de kale gronden. Na onze eerste kennismaking met Mallorca, deed een uitgebreid avondmaal ons bijzonder deugd en kijken we nu al uit, naar morgen voor een rit in het hooggebergte.

Tot morgen😊😊😊”

(KINDERKAARTEN 9 EURO AAN DE KASSA)

Met toch een beetje heimwee, werd na 3 nachten afscheid genomen, van het zeer vriendelijk personeel van het hotel Varese en de familie, om aan de terugrit van 1950 km te beginnen, in 2 dagen.

Begeleider Luc, is zoals altijd trouw op zijn post en zorgt ervoor dat al de valiezen alsook mijnen Bike een plaats krijgen in de wagen. We keren terug richting Bazel, in een regenachtige dag en stranden uiteindelijk in Oostenrijk, in Insbruck. Bij onze tweede poging konden wij een hotel vastleggen, nl Parkhotel. Een ideale plaats om uit rusten na een toch wel een lange en vermoeiende terugrit. De barman gaf ons hierbij de nodige steun en liet ons proeven van een streekbiertje, wat echt deugd deed.

De volgende morgen werd na een goed ontbijt, de terugweg verder aangevat en we besloten langs Oostenrijk terug te keren. Ondanks de waarschuwing op de radio, van wateroverlast, reden we toch die richting uit. Na een uur, werden we bij de oren getrokken want de rijbanen waren er afgesloten. We dienden terug te keren langs de autostrade, via Munchen, der Jean-Marie en Stuttgart

Enorm lange files en plaatselijke werken, deden ons voorziene uur van aankomst van 18 uur naar OO. 30 opschuiven, na een rit van 1100 km.

We werden in ons vertrouwd clublokaal, bij Michel en Marleen, opgewacht door familie, bestuur, ontvangstcomite en leden WTC Elst, wat terug een emotioneel moment bij mij als gevolg had.

Dit werd bij begeleider Luc en mezelf, vlug doorgespoeld met een lekkere en frisse Orval met nootjes, onze vertrouwde menu.

Woorden en tijd kwamen tekort, maar er werd toch afscheid genomen, na een lange terugrit, dewelke perfect en probleemloos werd gereden, door begeleider Luc, die op een warm applaus werd getrakteerd, voor zijn inzet en motivatie en bezorgdheid, om Keizer Luc, veilig thuis te brengen, waarvoor mijn oprechte dank Lucske.

Je was gedurende 17 dagen mijn begeleider, mijn rustbrenger, onderhoudsman en valiezendrager en trouwe bedgenoot.

Dank zij u, is mijn droomavontuur perfect verlopen. THX Luc.

Eens thuisgekomen werd ik nog eens verrast door mijn partner Marina, die geslaagd was in haar opzet.

Dit zorgde ervoor, dat ik zonder zorgen, maar toch wel een beetje moe, van mijn huizeke aan de Eikenberg terug volop kon genieten, na een droomavontuur, om nooit meer te vergeten en ik bedank iedereen, maar dan ook iedereen, die mij hierbij geholpen en gesteund hebben.

Vandaag nam ik terug de draad op en zal blij zijn, dat ik morgen terug met mijn veloke op de Vlaamse wegen kan genieten, met Rome in mijn achterhoofd.

Nogmaals bedankt iedereen, zonder jullie was ik er nooit in geslaagd. ❤️❤️❤️

Na de inspanning, de ontspanning, met als beloning een tweedaags bezoek aan het romantische Rome, in gezelschap van mijn familie, dewelke mij toch aangenaam wist te verrassen, met hun blitzbezoek en dit in hetzelfde hotel. Er stond eerst een bezoek aan het Colosseum en de Baseliek, dit met behulp van een gedreven gids. Ik liep er Keizer Ceasar tegen het lijf, doch hij hoorde het donderen in Rome, toen ik hem vertelde dat ik een collega was van WTC Elst.

Ik was er ook getuige van 2 trouwers en een fotosessie, infeite de ideale plaats om het geluk en van de liefde te proeven.

Mijn schoonbroer, een hobbyfotograaf, kreeg er niet genoeg van.

De lekkere restaurants gaven ons terug de nodige energie, om van Rome optimaal te genieten.

De tweede dag stond in het teken van het afhalen van mijn welverdiende diploma, toch wel een bijzonder moment.

De Pieta van Michelangelo en zijn miraculeuze fresco’s deden ons nadenken, hoe dat alles toen kon gerealiseerd worden.

Een moment, waar ik ook zo naar uitkeek, was, te blijven stilstaan bij de kaarsen van Petrus, om aan iedereen, aan wie ik het beloofd had en familie en tal van kennissen, dat ze zouden gespaard blijven van tegenslag, maar belangrijker van een goede gezondheid te mogen genieten.

Via de Della Conciliazione, brachten we bezoek aan de vele souvenirwinkels en namen we afscheid van onze vaste taximan Manuel, een prima kerel.

Om ons tweedaags bezoek aan Rome af te sluiten, trakteerde ik nog op een flesje, in de bar, omdat ik toch zo gelukkig was, dat ik dit allemaal mocht beleven, in het bijzijn van mijn familie en begeleider Luc, die op de hoogte was van alles, maar het mij vergat te vertellen. 😬😬

Hieronder treft u het laatste verslag van onze keizer in zijn fietstocht naar Rome. Alle wegen leiden naar Rome zegt men doch deze sportprestatie en pelgrimstocht van 1900km en 17.500 hm zijn van een uitzonderlijk kaliber.

WTC ELST is fier op zijn keizer.

Van harte proficiat!

Wim.

Dag 13

14 juli- Bolsena – Rome

119 km – 1645 Hm – 6.15 uur

Eindelijk is het zover, de dertiende en laatste etappe, met als eindbestemming Roma.

Een stevig ontbijt, buiten geserveerd, gaf ons de nodige kracht, om alles tot een goed einde te brengen.

Onze Luc, deed zoals alle dagen, het transport van de zware valiezen en een grondig onderhoud van mijnen bike.

De rit begon naar wens, doch na 15 km begon de miserie.

Na 50 km had ik reeds 1100 Hm op mijn teller.

Terug kreeg ik daarna onze Luc als rustbrenger op mijn route en na een volle bidon en een sappig appeltje, werd met veel motivatie en wilskracht, de eindstrijd naar Rome ingezet.

Ik volgde getrouw mijn GPS en tot mijn verbazing, arriveerde ik aan ons hotel in Rome na 119 km.

De doortocht via het Sint Pietersplein, was niet voorzien in de rit.

Ik bracht Luc op de hoogte, doch moest van hem naar het plein komen, om foto s te nemen met de fiets.

Op dat moment werd ik op de hoogte gebracht van het complot, dat mijn zus Ann, met haar man Philippe, mijn aankomst op het plein zouden filmen, met de outfit van WTC Elst. Velen wisten hier van , natuurlijk ik niet.

Het was een unieke verrassing dit te mogen meemaken en vroeg aan Emmanuel, een taxichauffeur van ons hotel, om mij naar het plein te brengen met de fiets.

Na de emotionele ontmoeting op het plein en het nemen van de foto’s, als souvenir, werd ik in het bezit gesteld van 2 mooie kaarten van 2 vrouwen, om wie ik enorm veel geef.

Hierna volgde een anekdote om nooit meer te vergeten. Mijn schoonbroer stelde voor, om het plein op te rijden met de fiets, om dat uniek moment vast te leggen, toen ik werd nagereden door de politie en de aanmaning kreeg om van mijn fiets te stappen. Politie uw vriend zeggen ze dan.

Om alle emoties een beetje te verwerken, dronk de Keizer, een eerste alkoholische drankje, gepaard gaand met een gezellig Italiaans etentje.

Het is en zal voor mij een onvergetelijk dag en moment worden, iets waar ik zo naar uitkeek, spijtig genoeg zonder mijn partner Zita, aan wie ik constant heb gedacht, alsook aan mijn zoon Laurens.

Nu het bedje in en morgen begint de eerste dag, waar er zal genoten worden, van het romantische Rome, met al zijn historische gebouwen en mooie monumenten.

Bedankt hierboven dat ik dit allemaal mocht beleven en meemaken, alsook nog een speciaal woordje van dank aan mijn begeleider Luc want zonder zijn steun en hulp, was dat nooit mogelijk geweest.

Thx Luc 😊😊😊

Rit 12

13 juli – Siena – Bolsena

118 km-1434 Hm-5.24 uur.

Toch wil ik nog eens bijzonder mijn begeleider Luc bedanken, om mij zo bij te staan, met het wassen en drogen van de fietskledij en onderhoud fiets voor elke rit.

Het was terug een voedzaam ontbijt, het zag er wel regenachtig uit, doch ik bleef gespaard van de regen.

Er was veel veel wind en die speelde toch wel een hoofdrol vandaag. Gans de dag wind op kop, met uitzondering van de laatste 7 km en dat gaf wel een zalig gevoel.

De eerste 20 km waren plat en langs de grote baan SS2, met om de km de vermelding, hoeveel km ik van Rome

verwijderd was, echt een motivator.

Gezien ik vandaag geen tf contact had met Luc, was dat wel een probleem.

Ongelooflijk maar waar, op het moment dat ik na 55 km wilde stoppen om de benen eens te strekken, herkende ik de toeter van zijn wagen. Vlug nog een bidon gevuld en een appeltje tegen de dorst, gaf mij vleugels. Dit was nodig want er volgde een beklimming van een tiental km.

Tijdens het fietsen, bemerkte ik vooral velden met zonnebloemen, maar vooral veel korenvelden.

Onderweg bemerkte ik ook de wandelpaden van de wandelende pelgrims , maar ben er slechts 2 tegengekomen. Het einde van de rit naderde en toen ik de baan afsloeg van ons hotel, keek ik met bewondering naar het 4 sterrenhotel, met 2 leeuwen voor de deur en daarna met een contente Keizer.

Een mooie kamer met 3 één persoonsbedden en voor de laatste keer werd mijn veloke ondergebracht in een garage, om te bekomen.

Na het bekijken van de ronde en een verfrissende douche, werd een uitstap gedaan, naar de enige winkelstraat, met tal van Pizzeria en wij verkozen een spaghetti en of hij ons smaakte.

Nadien nog, ja weeral een crème en een wandeling langs het meer.

We hadden al het belangrijkste gezien van Bolsena en kijken nu vooral uit naar morgen, de laatste 115 kms naar het zo uitgekookte Rome, om het veloke in de lucht te mogen steken, na 1880 km en 17.150 Hm.

Tot op heden, buiten de kleine uitschuiver met val, nog geen mankement aan de fiets gehad, of crevaison en daar zit onze Luc wel voor veel tussen, alvast een dikke Erwetegemse pluim.

Ben oprecht tevreden van de steun en beleving dewelke ik krijg van het thuisfront, waarvoor mijn gemeende dank.

Nu straks gaan slapen en niet dromen van Rome, de hoofdstad van Italië, maat wel in levende lijve berijden met mijne Pinarello.

Ciao en tot morgen beste familie, wielervrienden en kennissen en Spike de hond.

😀😀😀

Dag 11

12 juli – Pistoia-Siena

104 km – 1163 Hm-04.54 uur.

De Italianen, killers of Belgium, zorgden er voor dat het een kort nachtje werd.

Dit door de verlengingen, het geroep van tifosi buiten en de muggen, deden een rondedans op onze ledematen.

Een gevarieerd ontbijt, met taart en met rustbrengend pianomuziek, zorgden ervoor dat we super gemotiveerd aan de dag begonnen. Een aanloop van 8 km, langs een grote baan, ging daarna over naar een helling van 5 km, gem 6 %. Daarna was de weg, voorzien van plat, bergaf en hellingen, dat mij een beetje deed denken aan Pays des Collines

Ik kreeg geregeld mooie beelden te zien, zoals monumenten, wijngaarden en prachtige panorama’s.

Eenmaal voorbij de stad Firenze, kreeg ik regelmatig beelden te zien van Maria en alsook voor de eerste maal pelgrims, langs de voorziene wegen.

Ik bemerkte ook de wegwijzer Pisa, maar dat was voor mij niet weggelegd. Begeleider Luc, draaide zijn stuur om en bracht er een bezoek aan de Toren en had zelfs een aandenken voor ons meegebracht

Thx Luc.

Ondertussen kwam ik in Siena aan, onder een temperatuur van 33 gr.

Na een uurtje bekomen en een douche in een mooie kamer, liet Luc mij het grote bed alleen, om beter te kunnen uitrusten. Merci.

Daarna brachten we een bezoek aan het wonderbare centrum, met het Torre del Mangia en genoten we op het plein, van een reuze pizza, met als dessert, een deugddoende crème.

Er resten ons nog 2 etappes te gaan, tesamen dus nog 218 km, om ons doel te bereiken.

Luc en ikzelf zijn bijzonder tevreden over alles en hopen dat die 2 dagen daar geen verandering aanbrengen.

We go for it😀😀😀

Dag 10

112 km-1567 Hm – 5.33 uur

We beleefden 11 juli in ons magnifieke hôtel. Een reuzenontbijt met bediening en men.bracht alles aan tafel. We konden ook buiten ons ontbijt verbruiken.

Het buikje was rond en na de fietscontrole door Luc, vertrok ik met volle overgave, gezien het een ritje was van 106 km.

De eerste 20 km waren langs de grote baan en kon ik er genieten van de landbouw, waaronder veel kerselaars. Ik waagde het binnen te gaan in een loods waar de kersen werden gesorteerd en werd er zeer goed ontvangen,allemaal vrouwen.

Alsook waren er vele kraampjes onderweg.

Voor de eerste maal kwam ik beelden tegen ivm de pelgrimstocht.

Daarna sloeg de fietspret om en begin het klimwerk over een afstand van 15 km, van 300 Hm tot 1225 Hm, met stukken tot 14 %.

Uit respect voor mijn lichaam, onder 34 gr, deed ik enkele honderden meters te voet, puffende maar genietend van het landschap.

Op een gegeven moment bemerkte ik een inwoner dewelke zijn BQ aanstak.

Ik vroeg hem een beetje water en gaf mij spontaan een fles water. Hij liet mij weten dat hij in augustus naar Spa kwam op reis Ik bedankte hem vele malen en zei dat Italië verdiend had gewonnen tegen de Belgen.

Daarna begon de ellende. Mijn GPS had geen navigatie meer en ik kreeg een tf uit Italië en dacht dat er met Luc iets was voorgevallen. Het was de hôtelbazin in Pistoia, die onze aankomst aan het voorbereiden was.

Gezien ik geen gps meer had, reed ik op aanwijzing van de borden, tot op een 20 tal km van het einde, de reddende engel Luc mij passeerde. Niet te geloven. Ik voelde mij stukken beter en kreeg als cadeau, een afdaling van 15 km

Hierbij bemerkte ik voor de eerste maal de bordjes, dewelke de pelgrims dienden te volgen

Ik diende ook nog een drietal tunnels door te rijden en voelde mij niet op mijn gemak. De gps van Luc liet ook steekjes vallen en in de kleine straatjes was het zoekwerk naar ons hotel..

Na de verfrissende douche deden wij een wandeling in het centrum van Pittoia, dewelke deel uitmaakt van het mooie Toscane en daar was juist een markt aan de gang.

Na onze pizza Margaretha, zagen we nog diverse specialiteiten, politie en verbruikten we nog een verfrissende crème, in een crémerie, waar de paus nog op bezoek was geweest.

We zagen ook nog Italiaanse tifosi, maar het was er wel rustig.

Uiteindelijk een mooie 11 juli kunnen beleven, in al onze miserie.

Morgen naar Sienna en nu begint de aftelling kleur te krijgen

Nog 3 ritten, zowat 335 km verwijderd van het mooie Rome, ons einddoel.