Na de werkvergadering van gisterenavond, besloten de Mallorcaboys, na een intensieve en geslaagde fietsweek, met toch tal van moeilijke klimmomenten, om de laatste fietsdag iets rustiger aan te doen.

Gezien Jo verkoos om een wandeling te maken en een boek te lezen, in deze prachtige omgeving, vertrokken we met ons drie, om onze sponser de 3 advocaten, alsnog een beetje eer aan te doen.

Het was terug zeer warm weer, 30 gr en fietsten we langs de kust naar de haven van Palma.

Het was toch wel eventjes slikken, van de rijkdom aan boten, dewelke daar aan de haven lag vastgeankerd.

De rit zelf bedroeg 30 km, zodat we juist aan 600 km kwamen, dewelke we hadden afgelegd, tijdens ons verblijf in Mallorca.

Op papier stond vermeld een fietsvakantie, maar daar heb ik niet veel van gemerkt.

Bij onze terugweg konden wij de wandelende Jo heropvissen en deden we langs het warme water, op het strand, een lange wandeling.

Na de wandeling, was ik wel een beetje verstrooid en merkte ik niet eens, dat ik mijn schoenen verkeerd had aangedaan, oud worden.

Vervolgens leverden wij met pijn in ons hart, onze gehuurde fiets af en dwaalden we nog even af, voor ons laatste avondmaal, in een Belgisch cafeetje.

Na het avondeten werden de laatste afspraken gemaakt om de terugreis vlot te laten verlopen.

Na deze prachtige en geslaagde fietsweek, wil ik toch nog een laatste nabeschouwing maken.

Ik wil Arvid en Jo nogmaals bedanken, voor de inspanningen dewelke ze hebben geleverd, om dit alles vlekkeloos te laten verlopen.

Willi en ikzelf, vertrokken elke dag in een zetel en dienden enkel te trappers rond te krijgen en op tijd iets te eten en te drinken.

We hadden dan nog de luxe dat Jo perfect de Spaanse taal machtig was, wat zeker een meerwaarde was.

Wat betreft het sportief gedeelte, hebben we geprobeerd Rambo Arvid het koersen zuur te maken, doch hij kreeg enkel het zuur in zijn mond, maar niet in zijn sterke stampers, een sterke beer.

Hij was op alle gebied de betere, chapeau.

De prijs van de strijdlust ging naar Willi, die met zijn pijnlijke schouder niet wou onderdoen en bewees dat hij over een sterkte wilskracht beschikt.

Soms moesten we wel bij de pinken zijn, want voor een grap was hij steeds te vinden.

Jo heeft meer dan zijn deel van het kopwerk gedaan, doch de opeenvolging van de zware ritten, brachten hem terug in mindere momenten.

Hij was parcoursbouwer en waterdrager en een enorme steun, door tal van keren te zeggen, niet vergeten te drinken.

Als oudste van de groep voelde ik mij super en was ik blij van met deze fietsvrienden dit alles te mogen beleven, waarvoor mijn dank. Jullie waren allen geweldig en gedienstig en in het bijzonder Willi, mijn kamergenoot, door hem in zijn slapen soms te wekken.

Na mijn fietsreis naar Rome en week in Mallorco, vertrek ik nu vrijdag naar Luxemburg om er de Gran Fondo Schleck van 160 km te fietsen.

Ik zal echt blij zijn, zondagvoormiddag terug met WTC Elst te fietsen om dit allemaal eens te laten zinken, met een Orvalke, bij Leentje en Michel

Vele groetjes en bedankt om mijn verslagen te lezen. 😍😍😍