09/09/2022 Rit 13 Santiago de Compostella – Viana do Castelo 178 km 1880 hm

Onze rustdag heeft ons echt deugd gedaan. De batterijen zijn weer “opgeladen”. De dag hebben wij goed kunnen invullen. Het was nu eens met de auto van Alex en Rita weg gaan. Een mooie uitstap naar het einde van de wereld in Finisterre. Vele pelgrims laten daar iets achter. Bv stuk kledij. Bij onze aankomst daar zat de lucht potdicht door de mist.

Gelukkig na een paar uur volledig open hemel en zon en konden we de zee en mooie rotskliffen vanop de heuvel van het schiereiland bewonderen. De namiddag werd aan bezoek aan Compostella zelf. En als echte bedevaarder sloten we de dag af met een viering in het imposante kathedraal. Het slingerende groot wierookvat dat praktisch tot aan het plafond vloog was een attractie. We hebben niet vergeten van een kaars aan te steken voor jullie.

Na de rustdag was het afwachten hoe de benen gingen aanvoelen. Maar uiteindelijk viel het bij René en mij goed mee.

Na enkele kilometers ging het vanuit de drukke stad vlug over naar de mooie natuur, waar het slingeren was door het landschap van Galicië. Het venijn zat hem nu niet in de staart maar wel bij het beging van de rit.

Onze benen deden wel even pijn. Na een 90-tal kilometer was het ergste voorbij. Nu ging het richting grens Spanje en Portugal. Al het derde land dat we aandoen zeg. Niet alleen in Vlaanderen en in Parijs-Roubaix zijn er kasseien, maar in Portugal doken die ook op. Niet René zijn geliefkoosd terrein. Na nog een aantal kilometers, was het afdalen via de kustdorpen naar ons hotel.

Misschien toch nog even het vermelden waard zijn de speciale begraafplaatsen met hun grote graftombes, die hier opvallen.

Nu op zoek gaan naar de lekker sardienen, waarvoor deze streek is gekend. Die moeten we toch eens hebben gesmuld.

Tot de volgende.

Rit 12 Triacastela – Santiago de Compostella 145 km 2241 hm

Wat zeggen ze altijd: in Spanje overal en altijd zon. Vergeet het maar.

Ook frisjes en regen.

Vandaag was het de laatste afstand die we moesten doen naar ons eerste doel. Rit zonder noemenswaardige problemen. We trokken verder door Galicië. Toch weer een rit met 15 hellingen.

Onderweg een sliert van stappers. Toch ook wel indrukwekkend. Er wordt elkaar een bueno  Camino toegeroepen. Dus ook een beetje elkaar aanmoedigen.

Ons eindpunt van vandaag was op het grote plein met zijn geweldig kathedraal. Een verzameling van veel mensen, bedevaarders en andere toeristen. Jacobus heeft ons goed ontvangen. We gingen onmiddellijk naar de dienst die instaat voor de uitreiking van certificaten en diploma’s.

In ons hotel werd lekker gegeten en enen gedronken op onze overwinning.

Morgen wordt het alvast een bezoekje aan de stad en naar het einde van de wereld, namelijk de zee. M.a.w. genieten van een welverdiende rustdag na 12 fietsdagen. De renners in Tour en Vuelta hebben al een rustdag na

3 dagen. Hopelijk kunnen we wat langer slapen.

Tot nu toe 2004 km 18006 hm afgelegd.

Groeten.

06/09/2022 Rit 11 Hospital de Orbigo – Triacastela 175 km 2590 hm

Een rit van 145 km werd er uiteindelijk een van 175 km.

We waren toch wel even verrast toen we deze morgen opstonden en moesten constateren dat er regen viel. Niet zo leuk om van start te gaan.

Gelukkig trok het wolkendek open en was de zon er. Van de wind die bij onze eerste fietsdagen zo uit de ideale richting kwam, is nu geen sprake meer. Het was bij momenten serieus beuken.

Vandaag stonden er 12 klimmen op het menu. We zagen al vlug het contrast tussen het onaantrekkelijke landschap van gisteren en hetgeen nu zou komen doorheen Galicië. Enorm mooie vergezichten. De puerto Foncebadon bracht ons naar het dak van onze Ronde. Dit tot op 1.504 m hoogte.

Nadien volgde een supermooie afdaling. Het ging zo op en af tot Ponferrada. Daar waren we volledig het Noorden kwijt. De gps had het ook moeilijk. De renners op het WK in 2014 hadden dat probleem niet daar.

Het was geen eenvoudige zaak om deze stad te verlaten. Het lukte ons, na veel gevloek en gejammer, dan toch. Bijgevolg veel tijd verloren.

Nadien ging het verder richting de voet van de Alto do Cebreiro. Een klim van ongeveer 19 km. Na het negeren van een bord “fietsers niet toegelaten” wisten we na een tijdje waarom het er stond. Gekke toeren moeten uithalen om langs de versperring te geraken. Verder ging het via de Alto de San Roque (1.270 m) en Alto de Polo (1.335 m). Gelukkig kwam en nog een lange afdaling richting ons verblijf.

René vond zijn vriend, de pelgrim, terug hoog in de bergen. Een foto mocht niet ontbreken.

Na deze hectische dag kwamen we moe maar voldaan laat aan. We zullen goed slapen.

Groeten.

Het eetfestijn van WTC ELST gaat zaterdag aanstaande (10/09/2022) door in zaal AVERBO te MICHELBEKE en dit vanaf 17.00u.

Op het menu staan:

• Kip in champagnesaus, groentjes en kroketten
• Vispannetje
• Veggie Indische curryschotel

Iedereen welkom !!!

Het bestuur

05/09/2022 Rit 10 Hontanas – Hospital de Orbigo

Deze morgen bij een temperatuur van amper 7 graden verlieten wij het leuke dorpje Hontanas. We hadden er nog graag wat langer willen vertoeven. Maar daar was geen tijd meer voor. We moesten een lange etappe afwerken.

Het zal een rit zijn, die niet lang in ons geheugen zal blijven. Deze stelde niet veel voor. Lange rechte banen, waarvan we het einde niet zagen. Op ons traject niets te zien of te beleven. Echt triestig. Een streek die echt niet mooi is. Wat opviel waren opnieuw de vele stappers.

De borden die aangeven hoeveel kilometer het nog is tot Compostella.

Zelfs van een foto nemen was er geen sprake. Er valt dan ook niet veel te schrijven over deze dag.

Voor ons was het veel de poep van het zadel heffen en ons rugje strekken.

Morgen is het D-day. Er wacht ons een zware rit met veel hoogtemeters.

Dat wordt andere koek. En hopelijk valt er meer te beleven, waarover wij jullie dan kunnen berichten.

Tot morgen en de groeten.

04/09/2022 Rit 9 Viana – Hontanas 159 km 1760 hm

Vooreerst even meegeven, dat zij die ons volgen via onze Live Track, waarschijnlijk al hebben opgemerkt dat wij soms afwijken van ons parcours. Dit komt omwille van het feit dat we soms een wijziging doen omdat de te volgen weg er een is van grint.

Nu naar onze rit van vandaag. Deze morgen na een stevig ontbijt koers gezet richting Logrono. Na een paar kilometers fietsen zagen we grote gaten in de rotswand. Zouden deze van holbewoners zijn?

Daarna was het een lange weg richting Burgos. Gelukkig waren er een paar mooie hellingen om de eentonigheid te breken. De Puerto de la Pedraja bracht ons naar een hoogte van 1.150 m. Het hoogste punt tot op heden.

Tussendoor toch wel even genoten van een paar rustpauzes met een colaatje in gezellige dorpjes.

Naar het einde toe werd het ons opnieuw lastig gemaakt. Grintwegen waren opnieuw de boosdoener. Toch zeker voor een 15-tal km.

Toch even vermelden hoe groot onze bewondering is voor de wandelaars, die we op onze weg zien. Nog lastiger dan per fiets, denken we dan.

Uiteindelijk aangekomen in het kleine charmante dorpje waar we onze nacht gaan doorbrengen. Buiten aan ons restaurant van het hotel een en al ambiance. Zang en dans. Dit zou iets zijn voor WTC Elst.

Tot hier wat info over onze dag. En nu gaan slapen. Tot morgen voor meer nieuws.

Groeten van René en Eric.

03/09/2022 Rit 8 Almandoz – Viana

De rit van vandaag was kort maar toch pittig.

Vanuit een mistig Almandoz zijn we vertrokken en zo stilaan het Baskenland verlaten. Daarna opnieuw fietsen bij een temperatuur van boven de 30 graden. Vanaf Pamplona, waar we geen stieren hebben gezien, werd het landschap ruwer en dor. De wijngaarden zijn er ook terug.

Spaanse wijnen zijn ook niet te versmaden.

Een afstandsbord op de autostrade toonde, nog 680 km tot Compostella.

Meer en meer verschenen ook de borden van de Camino de Compostella.

Diverse stappers waren ook bezig aan hun wandeluitdaging.

Wat ons betreft zit, na een dikke week, de routine er al goed in.  Van hotel naar hotel trekken samen met onze begeleiders. Ieder morgen, iedere avond datzelfde. Wij rijden ook onze ronde. Het sporteten en sportdrank doet onze spijsvertering al wat anders reageren, met alle gevolgen van dien. In de buitenlucht zijn die gevolgen niet zo erg.

De conditie zit nog altijd goed. We gaan door.

Groeten.

02/09/2022 Rit 7 Onesse-Laharie – Almandoz 171 km 2170 hm

Vandaag konden we echt spreken van een pechdag.

Het begon bij een saaie, eentonige eerste 55 km. Praktisch constant naast de autosnelweg. Gelukkig was er beterschap richting Bayonne. Maar voor we Bayonne binnenreden werden we getrakteerd op felle regen. Rap regenkledij aangetrokken maar uiteindelijk toch een bushokje opgezocht.

Na nog wat gesakker zetten we onze weg verder.

Maar door Bayonne rijden was niet simpel. Op een bepaald moment van het ene pad naar het andere (dat naast een rivier lag) moesten we met onze fiets de lift in. Avontuur, dat wel. Dan even te ver gereden en dachten de GPS stuurt ons wel naar ons parcours. Hij deed het maar na een omweg van ongeveer 10 km.

Tot overmaat van ramp, dit bij de grensovergang met Spanje, kon ik niet meer schakelen. De moed zakte in mijn schoenen. Een fietsenmaker in Elizondo bracht redding. Hopelijk blijf ik verder gespaard van dit soort zaken.

Na al dit oponthoud toch onze rit kunnen verderzetten in regio Baskenland. En zo werd het rap avond en bleef niet veel tijd meer over om nog iets extra te doen. Hopelijk morgen meer geluk.

Dit verslag was er geen die we wilden schrijven, maar het kan niet anders. Toch nog enkele foto’s kunnen nemen.

Dag.

01/09/2022 Montlieu-la-Garde – Onesse-Laharie 182 km 976 hm

Maria, Jozef en kindje Jezus overnachtten in een stal. Dat deden we ook.

Weliswaar in een oude hoeve waar stallen zijn omgetoverd tot toffe slaapgelegenheden met oud meubilair. Het had wel iets.

Na een tijdje fietsen vielen de wijnkastelen en ha wijnvelden direct op.

Nu weet ik ook vanwaar mijne goeie Pomerol komt. Toch wel indrukwekkend om er door te rijden. Ik wist niet dat mijn fietsmaker René ook de eigenaar is van zo’n domein. Duidelijk aangegeven.

Vele mooie vakantiehuisjes in deze streek. Misschien komt het er ooit eens van om die streek beter te gaan verkennen.

Plezierig en dan ook weer niet was het doortrekken van de Gironde. Ha sparrenbos in de as. Niet om aan te zien. En daartussen de huizen van de inwoners op enkele meters van die brandhaarden. Hebben die dan toch wel gelukt gehad zeg. Ja, die gaan een periode slapeloze nachten hebben gehad.

Richting de Landes (Moustey) kwamen we op een bepaald punt aan een beeld van een pelgrim en een steen met daarop de afstand nog te doen tot Santiago de Compostella. Voor de stappers dan. Daar stonden landgenoten uit Denderleeuw, die Brakel en omgeving goed kenden. Even een goede babbel gehad en dan in volle vaart naar ons verblijf van vanavond.

Vanaf morgen wordt het een ander verhaal, zou José De Cauwer zeggen. We trekken de bergen in en landen in Spanje. Het hardere werk kan beginnen.

Tot de volgende.

Eric.

31/08/2022 Rit 5 Le Vigeant – Montlieu-la-Garde 155 km 1453 hm

We verbleven in een leuk huisje met al het nodige comfort. Voor het ontbijt moesten we zelf zorgen. Dit deden Rita en Alex prima.

Dat had ook zo zijn voordeel. We konden reeds om 7u45 van start gaan.

We reden opnieuw via prachtige wegen. Een beetje te vergelijken met het reliëf dat wij hebben gelegen voor onze hoge Ardennen.

In Angoulême was het even een beetje moeilijk. De GPS volgen was geen gemakkelijke taak.

Na iets eten uit het vuistje vanmiddag zetten we onze tocht verder. We kregen al de wegwijzers richting Châtauneuf en Bordeaux in het vizier.

Dat deed ons direct denken aan de superwijnen van die streek. De druiven onderweg hebben we al geproefd en later toch wel een wijntje gaan drinken, denk ik.

Vandaag alweer pech voor onze René. Opnieuw lek. Nummer 4 ondertussen al. Wat een bedevaarder moet ondergaan.

De vele zonnebloemvelden waar we zijn langs gereden waren niet om aan te zien. Zijn die al uitgebloeid of kapot. Ook geen zaden daarin. Wij zijn geen kenners. Misschien weten jullie het.

Morgen rijden we langs Bordeaux en zo dieper richting Spanje.

Ons avontuur gaat verder!

Dag.